| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 188 |
|
| كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (7) |
| چگونه با مشرکاني که عهد خدا و رسول شکستند خدا و رسولش عهد آنان نگه دارند؟ ليکن با آن مشرکان که در مسجد الحرام عهد بسته‌ايد تا زماني که آنها بر عهد خود پايدارند شما هم عهد آنها را بپاييد، که خدا متقيان را دوست مي‌دارد. (7) |
| كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ (8) |
| چگونه (با مشرکان عهدشکن وفاي به عهد توان کرد) در صورتي که آنها اگر بر شما ظفر يابند مراعات هيچ علاقه خويشي و عهد و پيمان را نخواهند کرد! به زبان‌بازي و سخنان فريبنده شما را خشنود مي‌سازند در صورتي که در دل جز کينه شما ندارند و بيشتر آنان فاسق و نابکارند. (8) |
| اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (9) |
| آنان آيات کتاب خدا را به بهايي اندک فروختند تا آنکه راه خدا را (به روي خلق) بستند، همانا بسيار بد مي‌کرده‌اند. (9) |
| لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ (10) |
| آنان در حق اهل ايمان هيچ مراعات حق خويشي يا عهد و پيمان را نمي‌کنند و هم آنها بسيار متعدي و ستمکارند. (10) |
| فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ ۗ وَنُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (11) |
| پس اگر توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات مال دادند در اين صورت برادر ديني شمايند. و ما آيات خود را براي اهل دانش و معرفت مفصّلا بيان مي‌کنيم. (11) |
| وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ ۙ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ (12) |
| و اگر آنها سوگند خود را بعد از عهدي که بسته‌اند بشکنند و در دين شما تمسخر و طعن زنند در اين صورت با آن پيشوايان کفر و ضلالت کارزار کنيد که آنها را عهد و سوگند استواري نيست، باشد که بس کنند. (12) |
| أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (13) |
| آيا با قومي که عهد و پيمان خود را شکستند و اهتمام کردند که رسول خدا را (از شهر و وطن خود) بيرون کنند قتال و کار زار نمي‌کنيد؟ در صورتي که آنها اول بار به دشمني و قتال شما برخاستند، آيا از آنها ترس و انديشه داريد؟ و حال آنکه سزاوارتر آن است که از خدا بترسيد اگر اهل ايمانيد. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |