| سوره 69 | سوره مبارکه الحاقة | صفحه 568 |
|
| فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35) |
| در آن روز، در آنجا هيچ دوستى نخواهد داشت. (35) |
| وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36) |
| طعامش چيزى جز چرک و خون اهل دوزخ نيست. (36) |
| لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37) |
| تنها خطاکاران از آن طعام مى‌خورند. (37) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38) |
| پس سوگند به آنچه مى‌بينيد، (38) |
| وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39) |
| و آنچه نمى‌بينيد، (39) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40) |
| که اين سخن فرستاده‌اى بزرگوار است، (40) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ (41) |
| نه سخن شاعرى. چه اندک ايمان مى‌آوريد. (41) |
| وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (42) |
| و نيز سخن کاهنى نيست. چه اندک پند مى‌گيريد. (42) |
| تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (43) |
| از جانب پروردگار جهانيان نازل شده است. (43) |
| وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44) |
| اگر پيامبر پاره‌اى سخنان را به افترا بر ما مى‌بست، (44) |
| لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45) |
| با قدرت او را فرومى‌گرفتيم، (45) |
| ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46) |
| سپس رگ دلش را پاره مى‌کرديم، (46) |
| فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47) |
| و هيچ يک از شما را توان آن نبود که مانع شود. (47) |
| وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48) |
| و قرآن براى پرهيزگاران پندى است. (48) |
| وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49) |
| ما مى‌دانيم که از ميان شما کسانى هستند که تکذيب مى‌کنند. (49) |
| وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50) |
| و قرآن کافران را مايه حسرت است. (50) |
| وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51) |
| و آن سخن حق و يقين است. (51) |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52) |
| پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح بگوى. (52) |
| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1) |
| پرسنده‌اى از عذابى پرسيد که (1) |
| لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2) |
| بر کافران فرود خواهد آمد و کس آن را دفع نتواند کرد، (2) |
| مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3) |
| از جانب خدا که صاحب آسمانها. (3) |
| تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4) |
| در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است، فرشتگان و روح بدان جا فراروند. (4) |
| فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5) |
| پس صبر کن صبرى نيکو. (5) |
| إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6) |
| ايشان آن روز را دور مى‌بينند. (6) |
| وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7) |
| و ما نزديکش مى‌بينيم. (7) |
| يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8) |
| روزى که آسمان چون فلز گداخته گردد، (8) |
| وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9) |
| و کوه‌ها چون پشم، (9) |
| وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10) |
| و هيچ خويشاوندى از حال خويشاوند خود نپرسد، (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |