| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 446 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1) |
| سوگند به آن فرشتگان که براى نيايش صف بسته‌اند، (1) |
| فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2) |
| سوگند به آن فرشتگان که ابرها را مى‌رانند، (2) |
| فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3) |
| سوگند به آن فرشتگان که ذکر خدا را مى‌خوانند، (3) |
| إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4) |
| که خداى شما خدايى يکتاست. (4) |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5) |
| پروردگار آسمانها و زمين است و هر چه در ميان آنهاست. و پروردگار مشرقهاست. (5) |
| إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6) |
| ما آسمان فرودين را به زينت ستارگان بياراستيم. (6) |
| وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ (7) |
| و از هر شيطان نافرمان نگه داشتيم. (7) |
| لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ (8) |
| تا سخن ساکنان عالم بالا را نشنوند و از هر سوى رانده شوند. (8) |
| دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9) |
| تا دور گردند و براى آنهاست عذابى دايم. (9) |
| إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10) |
| مگر آن شيطان که ناگهان چيزى بربايد و ناگهان شهابى ثاقب دنبالش کند. (10) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ (11) |
| پس، از کافران بپرس که آيا آفرينش آنها دشوارتر است يا آنچه ما آفريده‌ايم. ما آنها را از گِلى چسبنده آفريده‌ايم. (11) |
| بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12) |
| تو در شگفت شدى و آنها مسخره مى‌کنند. (12) |
| وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13) |
| و چون به آنها پند داده شود، پند نمى‌پذيرند. (13) |
| وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14) |
| و چون آيه‌اى ببينند، از يکديگر مى‌خواهند تا به ريشخندش گيرند. (14) |
| وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (15) |
| و مى‌گويند: اين چيزى جز جادويى آشکار نيست، (15) |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16) |
| آيا وقتى که ما مُرديم و خاک و استخوان شديم ما را زنده مى‌کنند؟ (16) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17) |
| يا نياکان ما را؟ (17) |
| قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ (18) |
| بگو: بلى، و شما خوار و بيچاره مى‌شويد. (18) |
| فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ (19) |
| و آنان خود خواهند ديد که به يک فرمان همه را زنده مى‌کنند. (19) |
| وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20) |
| مى‌گويند: واى بر ما، اين همان روز جزاست. (20) |
| هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (21) |
| اين همان روز داورى است که دروغش مى‌پنداشتيد. (21) |
| ۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22) |
| آنان را که ستم مى‌کردند و همپايگانشان و آنهايى را که به جاى خداى يکتا مى‌پرستيدند گرد آوريد. (22) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23) |
| همه را به راه جهنم راه بنماييد. (23) |
| وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ (24) |
| و نگه داريدشان، بايد بازخواست شوند. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |