| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 447 |
|
| مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25) |
| چرا يکديگر را يارى نمى‌کنيد؟ (25) |
| بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26) |
| نه، امروز همه تسليم‌شوندگانند. (26) |
| وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27) |
| و آنگاه روى به يکديگر کنند و بپرسند. (27) |
| قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28) |
| گويند: شما بوديد که از در نيکخواهى بر ما درمى‌آمديد. (28) |
| قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29) |
| گويند: نه، شما ايمان نياورده بوديد. (29) |
| وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30) |
| ما را بر شما هيچ تسلطى نبود. شما خود مردمانى نافرمان بوديد. (30) |
| فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31) |
| گفته پروردگارمان بر ما ثابت شد. اکنون بايد بچشيم. (31) |
| فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32) |
| ما شما را گمراه کرديم و خود نيز گمراه بوديم. (32) |
| فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33) |
| در آن روز، همه در عذاب شريکند. (33) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34) |
| ما با مجرمان چنين مى‌کنيم. (34) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35) |
| چون به آنان گفته مى‌شد که جز خداى يکتا خدايى نيست تکبر مى‌کردند، (35) |
| وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ (36) |
| و مى‌گفتند: آيا به خاطر شاعر ديوانه‌اى خدايانمان را ترک گوييم؟ (36) |
| بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37) |
| نه، آن پيامبر حق را آورد و پيامبران پيشين را تصديق کرد. (37) |
| إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38) |
| شما عذاب دردآور را خواهيد چشيد. (38) |
| وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39) |
| جز در برابر اعمالتان کيفر نخواهيد ديد. (39) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40) |
| مگر بندگان مخلص خدا، (40) |
| أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) |
| که آنها راست رزقى معين، (41) |
| فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ (42) |
| از ميوه‌ها، و گرامى داشتگانند؛ (42) |
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43) |
| در بهشتهاى پرنعمت، (43) |
| عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ (44) |
| بر تختهايى که رو به روى هم‌اند. (44) |
| يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (45) |
| و جامى از چشمه خوشگوار ميانشان به گردش درآيد، (45) |
| بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ (46) |
| سفيد است و نوشندگانش را لذت‌بخش، (46) |
| لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (47) |
| نه عقل از آن تباهى گيرد و نه نوشنده مست شود. (47) |
| وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48) |
| زنانى درشت چشم که تنها به شوهران خود نظر دارند، همدم آنهايند. (48) |
| كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (49) |
| همانند تخم مرغهايى دور از دسترس. (49) |
| فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50) |
| رو به يکديگر کنند و به گفت و گو پردازند. (50) |
| قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51) |
| يکى از آنها گويد: مرا همنشينى بود، (51) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |