| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 434 |
|
| قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ (49) |
| بگو: حق فراز آمد و باطل باز نيايد و ياراى بازگشتنش نيست. (49) |
| قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (50) |
| بگو: اگر من گمراه شوم زيانش بر من است، و اگر به راه هدايت روم بدان سبب است که پروردگار من به من وحى مى‌کند. او شنوا و نزديک است. (50) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ (51) |
| اگر ببينى، آنگاه که سخت بترسند و رهاييشان نباشد و از مکانى نزديک گرفتارشان سازند، (51) |
| وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (52) |
| گويند: اينک به رسول ايمان آورديم. اما از آن جاى دور چسان به آن دست يابند؟ (52) |
| وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (53) |
| پيش از اين به او کافر شده بودند و به گمان خويش به او تهمت مى‌زدند. (53) |
| وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ (54) |
| ميان آنها و آن آرزو که دارند جدايى افتاد. همچنان که با ديگران که چنين مى‌انديشيدند و سخت در ترديد بودند، نيز چنين شد. (54) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| ستايش از آن خداوند است، آفريننده آسمانها و زمين، آن که فرشتگان را رسولان گردانيد. فرشتگانى که بالهايى دارند، دودو و سه‌سه و چهارچهار. در آفرينش هر چه بخواهد مى‌افزايد، زيرا خدا بر هر کارى تواناست. (1) |
| مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (2) |
| رحمتى که خدا بر مردم بگشايد کس نتواند که بازش دارد. و چون چيزى را دريغ دارد کس نتواند جز او که روانش دارد. و اوست پيروزمند و حکيم. (2) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (3) |
| اى مردم، نعمتى را که خدا بر شما ارزانى داشته است ياد کنيد. آيا جز خدا آفريننده ديگرى هست که شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟ خدايى جز او نيست، پس چگونه از حق منحرفتان مى‌کنند؟ (3) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |