| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 286 |
|
| ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا (39) |
| اين حکمتى است که پروردگار تو به تو وحى کرده است. با خداى يکتا خداى ديگرى مپندار، که ملامت‌شده و مطرود به جهنمت اندازند. (39) |
| أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (40) |
| آيا پروردگارتان براى شما پسران برگزيد و خود فرشتگان را به دخترى اختيار کرد؟ حقا که سخنى است بزرگ که بر زبان مى‌آوريد. (40) |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41) |
| ما سخنان گونه‌گون در اين قرآن آورديم، باشد که پند گيرند، ولى جز به رميدنشان نيفزايد. (41) |
| قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (42) |
| بگو: همچنان که مى‌گويند، اگر با او خدايان ديگرى هم بودند پس به سوى صاحب عرش راهى جسته بودند. (42) |
| سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (43) |
| او منزه است، و از آنچه در باره‌اش مى‌گويند برتر و بالاتر است. (43) |
| تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (44) |
| هفت آسمان و زمين و هر چه در آنهاست تسبيحش مى‌کنند و هيچ موجودى نيست جز آنکه او را به پاکى مى‌ستايد، ولى شما ذکر تسبيحشان را نمى‌فهميد. او بردبار و آمرزنده است. (44) |
| وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا (45) |
| چون تو قرآن بخوانى، ميان تو و آنان که به قيامت ايمان نمى‌آورند پرده‌اى ستبر قرار مى‌دهيم. (45) |
| وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (46) |
| و بر دلهاشان پرده افکنيم تا آن را درنيابند، و گوشهاشان سنگين کنيم. و چون پروردگارت را در قرآن به يکتايى ياد کنى، بازمى‌گردند و مى‌رمند. (46) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا (47) |
| ما بهتر مى‌دانيم که چون به تو گوش مى‌دهند، چرا گوش مى‌دهند، يا وقتى که با هم نجوا مى‌کنند، چه مى‌گويند. کافران مى‌گويند: شما در پى مرد جادو شده‌اى به راه افتاده‌ايد. (47) |
| انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (48) |
| بنگر که چگونه براى تو مثَلها زده‌اند. گمراه شده‌اند و راه به جايى نمى‌برند. (48) |
| وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (49) |
| گفتند: آيا اگر از ما استخوانى بماند و خاکى، باز هم با آفرينشى نو از قبر برمى‌خيزيم؟ (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |