| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 283 |
|
| عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا (8) |
| شايد پروردگارتان بر شما رحمت آورد. و اگر بازگرديد، بازمى‌گرديم و جهنم را زندان کافران ساخته‌ايم. (8) |
| إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا (9) |
| اين قرآن به درست‌ترين آيينها راه مى‌نمايد و مؤمنانى را که کارهاى شايسته به جاى مى‌آورند بشارت مى‌دهد که از مزدى کرامند برخوردار خواهند شد. (9) |
| وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (10) |
| و براى کسانى که به آخرت ايمان ندارند عذابى دردآور مهيا کرده‌ايم. (10) |
| وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا (11) |
| و آدمى به دعا شرى را مى‌طلبد چنان که گويى به دعا خيرى را مى‌جويد. و آدمى تا بوده شتابزده بوده است. (11) |
| وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (12) |
| شب و روز را دو آيت از آيات خدا قرار داديم. آيت شب را تاريک گردانيديم و آيت روز را روشن تا به طلب رزقى که پروردگارتان مقرر داشته است برخيزيد و شمار سالها و حساب را بدانيد، و ما هر چيزى را به تفصيل بيان کرده‌ايم. (12) |
| وَكُلَّ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنْشُورًا (13) |
| کردار نيک و بد هر انسانى را چون طوقى به گردنش آويخته‌ايم. و در روز قيامت براى او نامه‌اى گشاده بيرون آوريم تا در آن بنگرد. (13) |
| اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا (14) |
| بخوان نامه‌ات را. امروز تو خود براى حساب کشيدن از خود بسنده‌اى. (14) |
| مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (15) |
| هر که هدايت شود به سود خود هدايت شده و هر که گمراه گردد به زيان خود گمراه شده است و هيچ کس بار ديگرى را بر ندارد و ما هيچ قومى را عذاب نمى‌کنيم تا آنگاه که پيامبرى بفرستيم. (15) |
| وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا (16) |
| چون بخواهيم قريه‌اى را هلاک کنيم، خداوندان نعمتش را بيفزاييم، تا در آنجا تبهکارى کنند، آنگاه عذاب بر آنها واجب گردد و آن را درهم فرو کوبيم. (16) |
| وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (17) |
| بعد از نوح چه بسيار مردمى را هلاک کرده‌ايم. و پروردگار تو آگاهى يافتن و ديدن گناهان بندگانش را کافى است. (17) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |