| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 143 |
|
| وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُمْ مَا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا لَيُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِينَ (119) |
| چرا از آنچه نام خدا بر آن ياد شده است نمى‌خوريد و خدا چيزهايى را که بر شما حرام شده است به تفصيل بيان کرده است، مگر آنگاه که ناچار گرديد؟ بسيارى بى‌هيچ دانشى ديگران را گمراه پندارهاى خود کنند. هرآينه پروردگار تو به متجاوزان از حد داناتر است. (119) |
| وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِمَا كَانُوا يَقْتَرِفُونَ (120) |
| و گناه را، چه آشکار باشد و چه پنهان، ترک گوييد. آنان که مرتکب گناه مى‌شوند، به سزاى اعمال خود خواهند رسيد. (120) |
| وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰ أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ ۖ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ (121) |
| از ذبحى که نام خدا بر آن ياد نشده است مخوريد که خود نافرمانى است. و شياطين به دوستان خود القا مى‌کنند که با شما مجادله کنند؛ اگر از ايشان پيروى کنيد از مشرکانيد. (121) |
| أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (122) |
| آيا آن کس که مرده بود و ما زنده‌اش ساختيم و نورى فراراهش داشتيم تا بدان در ميان مردم راه خود را بيابد، همانند کسى است که به تاريکى گرفتار است و راه بيرون‌شدن را نمى‌داند؟ اعمال کافران، در نظرشان اينچنين آراسته گرديده است. (122) |
| وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَابِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنْفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (123) |
| و بدين سان در هر قريه‌اى مجرمانشان را بزرگانشان قرار داديم تا در آنجا مکر کنند، ولى نمى‌دانند که جز با خود مکر نمى‌ورزند. (123) |
| وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آيَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ ۘ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُوا يَمْكُرُونَ (124) |
| چون آيه‌اى بر آنها نازل شد، گفتند که ما ايمان نمى‌آوريم تا آنگاه که هر چه به پيامبران خدا داده شده به ما نيز داده شود. بگو: خدا داناتر است که رسالت خود را در کجا قرار دهد. به زودى به مجرمان به کيفر مکرى که مى‌ورزيده‌اند از جانب خدا خوارى و عذابى شديد خواهد رسيد. (124) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |