| سوره 83 | سوره مبارکه المطففين | صفحه 588 |
|
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7) |
| کم فروشى نکنند و از روز حساب غفلت نورزند ، قطعاً سرنوشت فاجران که رستاخيز را دروغ مى شمرند در سجّين مقرّر شده است . (7) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8) |
| و چه چيز تو را آگاه کرده است که سجّين چيست ؟ (8) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (9) |
| سرنوشتى است حتمى که خدا براى گنهکاران مقرّر کرده است و براى هميشه در آن محبوسند . (9) |
| وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (10) |
| واى بر تکذيب کنندگان ، آن گاه که آنچه برايشان مقدر شده است تحقّق يابد ! (10) |
| الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11) |
| همانان که روز جزا را دروغ مى شمرند . (11) |
| وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| و جز هر تجاوزکار گناه پيشه اى آن را دروغ نمى شمرد . (12) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13) |
| هنگامى که آيات ما بر او تلاوت شود ، مى گويد : اينها افسانه هايى است که مردمان نخستين ساخته و پرداخته اند . (13) |
| كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14) |
| نه ، آيات قرآن افسانه نيست ، بلکه گناهانى که همواره مرتکب مى شوند بر دل هايشان زنگار شده است ، ازاين رو حق را درنمى يابند . (14) |
| كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15) |
| مبادا مرتکب گناه گردند که قطعاً گنهکاران در روز جزا از کرامت و قُرب پروردگارشان محرومند . (15) |
| ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16) |
| وانگهى ، آنان حتماً به دوزخ درمى آيند و در آن جا ماندگار مى شوند . (16) |
| ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17) |
| آن گاه به آنان گفته مى شود : اين است همان چيزى که آن را دروغ مى شمرديد . (17) |
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18) |
| آرى ، کم فروشى نکنند و از روز حساب غفلت نورزند که قطعاً سرنوشت نيکان در عليّين ( مرتبه هاى والا و درجات قرب به خدا ) است . (18) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19) |
| و چه چيز تو را آگاه کرده است که عليّين چيست ؟ (19) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20) |
| فرجامى است حتمى و مشخص ، (20) |
| يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21) |
| که مقرّبان درگاه خدا آن را مى نگرند . (21) |
| إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22) |
| همانا نيکان در نعمتى فراوان به سر مى برند . (22) |
| عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23) |
| آنان در حجله ها بر تخت ها نشسته اند و بهشت و نعمت هاى آن را نظاره مى کنند . (23) |
| تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24) |
| در چهره هايشان طراوات نعمت را درمى يابى . (24) |
| يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25) |
| از شرابى زلال و خالص که مُهر شده است در اختيارشان مى گذارند . (25) |
| خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26) |
| شرابى که مهرش از مُشک است; پس سبقت گيرندگان در دستيابى به مواهب بهشتى ، به ويژه اين شراب ، بايد بکوشند و بر يکديگر سبقت گيرند . (26) |
| وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27) |
| آميزه آن از تسنيم است : (27) |
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28) |
| آن چشمه اى که مقرّبان درگاه خدا از آن مى آشامند . (28) |
| إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29) |
| همانا کافران بدان سبب که گنهکار بودند ، به نيکان به خاطر ايمانشان مى خنديدند . (29) |
| وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30) |
| و چون بر آنان مى گذشتند ، با اشاره چشم و ابرو آنان را مسخره مى کردند . (30) |
| وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31) |
| و چون نزد کسانشان باز مى گشتند ، شادمان از آنچه کرده اند باز مى گشتند . (31) |
| وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32) |
| و چون مؤمنان را مى ديدند ، مى گفتند : بى ترديد اينان گمراهند . (32) |
| وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33) |
| و حال آن که آنان براى نگهبانى مؤمنان فرستاده نشده بودند که درباره آنان داورى کنند و گمراهشان بنامند . (33) |
| فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34) |
| پس امروز که روز جزاست ، مؤمنان به کافران مى خندند . (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |