| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 511 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا (1) |
| همانا ما با صلح « حُدَيبيّه » پيروزى درخشانى را براى تو فراهم آورديم . (1) |
| لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (2) |
| تا سرانجام با شکستن جاه و جلال مشرکان پيامدهاى دعوت تو را که بر آنان ناگوار آمد ـ چه آنها که پيش از هجرت گذشت و چه آنها که پس از آن روى داد ـ و تو را مسئول آنها مى دانستند و درصدد انتقام بودند ، از تو بزدايد و نعمت خود را با فراهم آوردن زمينه هاى فتح مکّه بر تو تمام کند و تو را به راهى راست که به گسترش دين و حاکميّت اسلام مى انجامد رهنمون شود ، (2) |
| وَيَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِيزًا (3) |
| و تا خدا تو را به يک پيروزى بى مانند برساند . (3) |
| هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ ۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (4) |
| اوست آن که آرامش را در دل هاى مؤمنان پديد آورد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند ، و خدا را رسد که چنين کند ، زيرا اسباب و علل جارى در آسمان ها و زمين در اختيار خداست و همه لشکريان او هستند ، و خدا دانا و حکيم است . (4) |
| لِيُدْخِلَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَيُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِيمًا (5) |
| آرى آرامش را ويژه مؤمنان ساخت تا مردان و زنان با ايمان را به بوستان هايى با درختانى انبوه که زير آنها نهرها جارى است و در آنها جاودانه اند ، درآورَد و گناهانشان را از آنان بزدايد; و اين فرجام نزد خدا سعادتى بزرگ است ، (5) |
| وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۖ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (6) |
| و تا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد مى بردند عذاب کند . ناگوارى بر آنان باد . و خدا بر آنان خشم گرفته و لعنتشان کرده و دوزخ را براى آنان آماده ساخته و آن بد جايگاهى است . (6) |
| وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (7) |
| و خدا را رسد که با آنان چنين کند ، زيرا از آنِ اوست اسباب و علل جارى در آسمان ها و زمين ، و همه لشکريان او هستند و خدا شکست ناپذير و حکيم است . (7) |
| إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (8) |
| اى پيامبر ، ما تو را به رسالت فرستاديم تا بر کارهاى مردم گواه باشى و مؤمنان تقواپيشه را به پاداشى بزرگ بشارت و کافران را به عذابى دردناک هشدار دهى . (8) |
| لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (9) |
| آرى ، ما پيامبر را به رسالت فرستاديم تا شما به خدا و رسولش ايمان بياوريد و با تلاش براى پيشبرد دين ، خدا را يارى کنيد و او را گرامى بداريد و هر صبح و عصر او را تسبيح گوييد . (9) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |