| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 512 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ۚ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (10) |
| به راستى ، کسانى که با تو بيعت مى کنند ، جز اين نيست که با خدا بيعت مى کنند . دست تو به منزله دست خداست که براى بيعت بالاى دست هاى آنان قرار دارد . پس هر کس بيعتش را با تو بشکند ، بيعت با خدا را شکسته است و خدا از آن زيانى نمى بيند ، بلکه او به خود زيان رسانده است; و هر کس به آنچه با خدا بر آن پيمان بسته است وفا کند ، به زودى خدا پاداشى بزرگ به او خواهد بخشيد . (10) |
| سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا ۚ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ ۚ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (11) |
| اى پيامبر ، به زودى اعراب باديه نشين که از سفر عُمره حديبيّه تخلّف کردند و همراه تو نيامدند ، عذر مى آورند که اموال و کسانمان ما را به خود مشغول ساخت ، براى ما از خدا آمرزش بخواه . آنان دروغ مى گويند; نه اموال و کسانشان مانع آنان بود و نه از روى حقيقت آمرزش مى طلبند . آنان به زبان چيزى مى گويند که در دل هايشان نيست . به آنان بگو : اگر خدا براى شما زيانى بخواهد يا براى شما سودى اراده کند ، کيست که از جانب خدا مالک چيزى باشد که آن را در جهت سود يا زيان شما به کار گيرد ؟ بلکه خداست که به آنچه مى کنيد آگاه است . (11) |
| بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَىٰ أَهْلِيهِمْ أَبَدًا وَزُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا (12) |
| نه ، مال و کسانتان مانع شما نبود ، بلکه بدان سبب پيامبر را در آن سفر همراهى نکرديد که پنداشتيد رسول خدا و مؤمنان هرگز به سوى خانواده هايشان باز نمى گردند و همه به دست مشرکان کشته مى شوند ، و اين پندار در دل هاى شما آراسته گشت و گمان برديد که خدا پيامبرش را وامى گذارد ، و اين گمانى ناروا بود ، و شما مردمى فاسد بوديد . (12) |
| وَمَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيرًا (13) |
| شما با تخلّف از دستور پيامبر ، هم به او و هم به خدا کافر شديد ، و هر کس به خدا و رسولش ايمان نياورد به آتشى افروخته درخواهد آمد ، زيرا ما براى کافران آتشى افروخته آماده کرده ايم . (13) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (14) |
| فرمانروايى آسمان ها و زمين تنها از آنِ خداست; هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد گرفتار عذاب مى کند ، و خدا آمرزنده و مهربان است . (14) |
| سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْكُمْ ۖ يُرِيدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلَامَ اللَّهِ ۚ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ ۖ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَفْقَهُونَ إِلَّا قَلِيلًا (15) |
| به زودى خيبر را فتح خواهيد کرد ، و چون به سوى غنيمت هاى آن روانه شويد تا آنها را به چنگ آوريد ، مسلمانانى که از سفرِ عُمره تخلّف کردند و همراه پيامبر نرفتند خواهند گفت : ما را واگذاريد ( مانع ما نشويد ) تا از پى شما بياييم . اين در حالى است که خدا غنائم خيبر را فقط به شما اختصاص داده است و متخلّفان مى خواهند سخن خدا را دگرگون سازند . به آنان بگو : شما هرگز از پى ما نخواهيد آمد ، زيرا خدا از پيش چنين فرموده است . ولى آنان در پاسخ خواهند گفت : خدا چنين نفرموده است ، بلکه شما بر ما حسد مىورزيد . چنين نيست ، بلکه آنان جز اندکى نفهميده اند . (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |