| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 510 |
|
| وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيمَاهُمْ ۚ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَكُمْ (30) |
| و اگر مى خواستيم ، منافقان را به تو نشان مى داديم و تو آنان را با علامتى که ويژه آنهاست مى شناختى ، و اينک تو ايشان را از نحوه گفتارشان که مشتمل بر گوشه و کنايه است مى شناسى ، و خداوند به حقيقت کارهاى شما آگاه است و مى داند که از آنها چه هدفى را پى مى گيريد . (30) |
| وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّىٰ نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِينَ مِنْكُمْ وَالصَّابِرِينَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ (31) |
| و قطعاً شما را مى آزماييم تا از ميان شما کسانى را که در راه خدا جهاد مى کنند و بر دشوارى هاى اوامر الهى شکيبايند مشخص کنيم ، و کارهاى شما را که گزارش هايى از شماست ، مى آزماييم . (31) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَىٰ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ (32) |
| کسانى که پس از آن که راه هدايت برايشان آشکار شد کفر ورزيدند و مردم را از راه خدا بازداشتند و با پيامبر خدا دشمنى کردند و با او به مخالفت برخاستند ، هرگز اندک زيانى به خدا نمى رسانند و به زودى خدا کارهايشان را که براى از بين بردن اساس دين سامان داده اند ، تباه و بى اثر خواهد کرد . (32) |
| ۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ (33) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، خدا را اطاعت کنيد و از پيامبرش فرمان بريد و به جنگ با دشمنان دين برخيزيد و کارهاى پسنديده خود را با کوتاهى در امر جهاد تباه مکنيد . (33) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ (34) |
| اگر از خدا و پيامبرش فرمان نبريد و جهاد را ترک کنيد ، خداوند شما را در زمره کافران به شمار مى آورد ، و قطعاً کسانى که کافر شده و از راه خدا روى برتافته و در حال کفر مرده اند ، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزيد . (34) |
| فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَكُمْ وَلَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمَالَكُمْ (35) |
| پس مبادا در جهاد کوتاهى کنيد و کافران را به صلح و سازش فراخوانيد ، که شما برتريد و بر آنان پيروز خواهيد شد ، چرا که نصرت خدا با شماست و از پاداش کارهايتان نمى کاهد . (35) |
| إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۚ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَلَا يَسْأَلْكُمْ أَمْوَالَكُمْ (36) |
| جز اين نيست که زندگى دنيا بازيچه و سرگرمى است و آدمى را از آخرت باز مى دارد . شما اگر ايمان بياوريد و تقوا پيشه کنيد ، خدا مزدتان را به شما خواهد داد و در عوضِ آن همه اموالتان را نمى خواهد . (36) |
| إِنْ يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَيُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ (37) |
| اگر خدا همه اموال شما را بخواهد و در پرداخت آنها به شما اصرار ورزد بخل مى کنيد و خدا کينه هاى شما را پديدار مى سازد . (37) |
| هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ يَبْخَلُ ۖ وَمَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ ۚ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ ۚ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُونُوا أَمْثَالَكُمْ (38) |
| هان شماييد همان کسانى که براى انفاق بخشى از اموالتان در راه خدا ، فراخوانده مى شويد ، ولى گروهى از شما بخل مىورزند . و هر کس از انفاق در راه خدا بخل ورزد ، جز اين نيست که خير و نيکى را از خود دور ساخته است ، زيرا خدا از دارايى هاى شما سودى نمى برد ، چرا که خداوند بى نياز است و شما نيازمنديد . و اگر از ايمان و تقوا روى برتافتيد و از انفاق در راه خدا امتناع کرديد ، خدا مردمى غير از شما را جايگزين شما مى کند ، سپس آنان همچون شما نخواهند بود ، بلکه ايمان مى آورند و از اموال خود در راه خدا انفاق مى کنند . (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |