| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 281 |
|
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119) |
| با اين حال پروردگار تو کسانى را که از روى نادانى مرتکب گناه شده ، سپس بعد از آن توبه نموده و کار شايسته کرده اند ، آرى پروردگار تو آنان را پس از توبه شان مى آمرزد و بر آنان رحمت مى آورَد . (119) |
| إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (120) |
| به يقين ، ابراهيم به تنهايى يک امّت بود . پرستشگر خدا و فرمانبردار او ، و حقگرا و از هرگونه انحرافى به دور بود و هرگز از مشرکان نبود . (120) |
| شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (121) |
| نعمت هاى خدا را سپاسگزار بود و خدا او را برگزيد و براى خويش خالص گردانيد و او را به راهى راست هدايت کرد . (121) |
| وَآتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (122) |
| و ما در دنيا زندگى نيکويى به او داديم و قطعاً او در آخرت از شايستگان خواهد بود . (122) |
| ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (123) |
| سپس به تو وحى کرديم که از آيين ابراهيم که حقگرا و از انحراف پيراسته بود و هرگز از مشرکان نبود پيروى کن . (123) |
| إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (124) |
| تعطيلى کار در روز شنبه به عنوان تکليف و آزمونى بر يهود مقرّر گرديد تا دست از کار بکشند و به عبادت خدا بپردازند ، ولى آنان پس از ابلاغ اين حکم در آن اختلاف کردند ( گروهى آن را پذيرفتند و گروهى با آن مخالفت کردند و گروهى نيز با نيرنگ حرمت آن را شکستند ) و قطعاً پروردگار تو روز قيامت ميان آنان درباره آنچه بر سرش اختلاف مى کردند ، داورى خواهد کرد . (124) |
| ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (125) |
| مردم را با برهان و اندرز نيکو به راه پروردگارت فرا خوان و در اين رهگذر با بهترين شيوه با آنان مجادله کن . قطعاً پروردگار تو به کسى که از راه او گم گشته داناتر است و او به هدايت يافتگان نيز آگاه تر است . (125) |
| وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ ۖ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ (126) |
| و اگر مى خواهيد کافران را به سزاى عقوبت هايى که به شما رسانده اند مجازات کنيد ، مانند همان عقوبتى که به شما رسيده است آنان را عقوبت کنيد نه بيشتر از آن ، و اگر شکيبايى کنيد و از عقوبتِ آنان درگذريد ، قطعاً چشم پوشى براى صبرپيشگان بهتر از انتقام است . (126) |
| وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ (127) |
| اى پيامبر ، شکيبايى کن ، و شکيبايى تو جز به توفيق خدا نيست ، و بر کفر ورزيدن کافران اندوه مخور و از نيرنگ هايى که مى کنند دلتنگ مباش . (127) |
| إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ (128) |
| زيرا خدا با کسانى است که تقوا پيشه کرده اند و با کسانى است که نيکوکارند . (128) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |