| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 281 |
|
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119) |
| اما پروردگارت نسبت به آنها که از روي جهالت، بدي کرده اند، سپس توبه کرده و در مقام جبران برآمده اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است. (119) |
| إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (120) |
| ابراهيم (به تنهايي) امتي بود مطيع فرمان خدا، خالي از هر گونه انحراف، و از مشرکان نبود، (120) |
| شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (121) |
| شکرگزار نعمتهاي پروردگار بود، خدا او را برگزيد، و به راهي راست هدايت نمود! (121) |
| وَآتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (122) |
| ما در دنيا به او (همت) نيکويي داديم، و در آخرت از نيکان است! (122) |
| ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (123) |
| سپس به تو وحي فرستاديم که از آيين ابراهيم -که ايماني خالص داشت و از مشرکان نبود- پيروي کن! (123) |
| إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (124) |
| (تحريمهاي) روز شنبه (براي يهود) فقط بعنوان يک مجازات بود، که در آن هم اختلاف کردند، و پروردگارت روز قيامت، در آنچه اختلاف داشتند، ميان آنها داوري ميکند! (124) |
| ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (125) |
| با حکمت و اندرز نيکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشي که نيکوتر است، استدلال و مناظره کن! پروردگارت، از هر کسي بهتر ميداند چه کسي از راه او گمراه شده است، و او به هدايتيافتگان داناتر است. (125) |
| وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ ۖ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ (126) |
| و هر گاه خواستيد مجازات کنيد، تنها بمقداري که به شما تعدي شده کيفر دهيد! و اگر شکيبايي کنيد، اين کار براي شکيبايان بهتر است. (126) |
| وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ (127) |
| صبر کن، و صبر تو فقط براي خدا و به توفيق خدا باشد! و بخاطر (کارهاي) آنها، اندوهگين و دلسرد مشو! و از توطئه هاي آنها، در تنگنا قرار مگير! (127) |
| إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ (128) |
| خداوند با کساني است که تقوا پيشه کرده اند، و کساني که نيکوکارند. (128) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |