| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 24 |
|
| وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154) |
| و کسانى را که در راه خدا کشته مى شوند مرده نخوانيد ، بلکه زنده اند ولى شما درنمى يابيد . (154) |
| وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155) |
| قطعاً ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و کاهش اموال و نفوس و فرزندان مى آزماييم . و تو ـ اى پيامبر ـ به شکيبايان نويد ده . (155) |
| الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156) |
| همانان که چون پيشامد ناگوارى به آنان برسد مى گويند : ما از آنِ خداييم و به سوى او بازمى گرديم . (156) |
| أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157) |
| اينانند که الطافى از جانب پروردگارشان شامل حالشان خواهد شد و در پى آن ، رحمتى آنان را فراخواهد گرفت و در نتيجه به سوى حق هدايت خواهند يافت . (157) |
| ۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158) |
| بى گمان صفا و مروه از شعاير خداست ; پس هر که آهنگ آن خانه ( کعبه ) کند و حج بگزارد ، يا زيارت خانه کند و عمره به جاى آورد ، بر او گناهى نيست که ميان آن دو سعى کند . و هر کس کار نيکى را به شوق اطاعت خدا انجام دهد ، خدا به او پاداش مى دهد ، چرا که خدا سپاسگزار بندگان خويش و از کارشان آگاه است . (158) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159) |
| کسانى که دلايل روشن و رهنمودهاى ما را پس از آن که در کتاب آسمانى براى مردم به روشنى بيان کرده ايم کتمان مى کنند ، خدا لعنتشان مى کند و آنان را از رحمت خود دور مى سازد ، و همه لعنت کنندگان نيز آنان را لعنت مى کنند و از خدا مى خواهند که آنان را از رحمت و سعادت محروم کند . (159) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160) |
| مگر کسانى که توبه کنند و مردمى صالح شوند و حقايقى را که پنهان داشته اند بيان کنند ، آنانند که من با رحمت خود به سويشان بازمى گردم و توبه شان را مى پذيرم ، زيرا من بسيار توبه پذير و مهربانم . (160) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161) |
| کسانى که بر کفر اصرار ورزيده و در حال کفر مرده اند ، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان خواهد بود . (161) |
| خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162) |
| در اين لعنت و عذاب الهى ماندگارند ; نه عذاب از آنان کاسته مى شود و نه در تأخير عذاب مهلت مى يابند . (162) |
| وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163) |
| و معبود شما معبودى يگانه است که هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، رحمت گستر و مهربان است . (163) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |