| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 131 |
|
| بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (28) |
| [چنين نيست] بلکه آنچه را قبلا پنهان مى داشتند برايشان آشکار شده است، و اگر [به دنيا ]باز گردانده شوند به همان چيزى که از آن نهى شده اند باز مى گردند، و قطعاً آنان دروغگويند. (28) |
| وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29) |
| و گفتند: جز اين زندگى دنياى ما زندگى ديگرى نيست و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد. (29) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (30) |
| و اگر ببينى وقتى که در پيشگاه پروردگارشان نگه داشته مى شوند [خدا ]مى گويد: آيا اين [روز جزا ]حق نيست؟ مى گويند: چرا به پروردگارمان سوگند مى گويد: پس بچشيد اين عذاب را به سزاى اينکه کفر مىورزيديد. (30) |
| قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (31) |
| کسانى که لقاى خدا (معاد) را تکذيب کرده اند قطعاً زيان ديده اند، تا وقتى که قيامت ناگهان به سراغشان بيايد مى گويند: اى افسوس بر ما که در مورد آن کوتاهى کرديم، و اين در حالى است که آنان بار گناهان خود را بر دوش مى کشند. آگاه باشيد که بردبارى را بر دوش مى کشند. (31) |
| وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (32) |
| و زندگى دنيا جز بازى و سرگرمى نيست، و بى شک سراى آخرت براى کسانى که تقوا پيشه مى کنند بهتر است; پس آيا عقل خود را به کار نمى گيريد؟ (32) |
| قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (33) |
| ما قطعاً مى دانيم که آنچه آنان مى گويند تو را غمگين مى کند. [غمگين مباش زيرا ]آنان [در حقيقت ]تو را تکذيب نمى کنند بلکه اين ظالمان آيات خدا را انکار مى کنند. (33) |
| وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلِينَ (34) |
| و به يقين، پيامبرانى پيش از تو تکذيب شدند ولى بر تکذيب شدن صبر کردند، و آزار ديدند تا اينکه نصرت ما به آنان رسيد. و براى کلمات خدا [در مورد نصرت انبيا ]هيچ تغيير دهنده اى نيست. و قطعاً بخشى از خبرهاى پيامبران به تو رسيده است. (34) |
| وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (35) |
| و اگر رويگردانىِ آنان بر تو گران است اگر مى توانى سوراخى در زمين يا نردبانى در آسمان بجويى تا معجزه اى برايشان بياورى [چنين کن]. و اگر خدا مى خواست همه آنان را [به اجبار ]بر هدايت گرد مى آورد، پس هرگز از جاهلان مباش. (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |