| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 131 |
|
| بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (28) |
| بلکه (وبال) آنچه پيش از اين پنهان مي‌داشتند بر آنها آشکار شده و اگر بار ديگر هم (به دنيا) برگردند باز همان اعمال زشتي را که از آن نهي شدند اعاده خواهند کرد، و آنان دروغ مي‌گويند. (28) |
| وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29) |
| و کافران گفتند: جز همين زندگي دنيايي ما ديگر زندگي ديگري نخواهد بود و ما هرگز (بعد از مرگ) زنده نخواهيم شد. (29) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (30) |
| و اگر سختي حال آنها را آن‌گاه که در پيشگاه (عدل) خدا بازداشته شوند مشاهده کني! که خدا به آنها خطاب کند: آيا اين (عذاب قيامت) حق نبود؟ جواب دهند: چرا، سوگند به ذات پروردگارمان (که حق بود) پس خدا گويد که اينک عذاب را به کيفر کفرتان بچشيد. (30) |
| قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (31) |
| آنان که لقاء خدا را تکذيب کردند البته زيانکار شدند، تا آن گاه که ساعت قيامت ناگهان آنها را فرا رسد گويند: دريغا که در اين باره کوتاهي کرديم! پس بار گناهان خويش را بر پشت گيرند. زنهار که بد بار گراني به دوش مي‌گيرند. (31) |
| وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (32) |
| و زندگي دنيا جز بازي و هوسراني هيچ نيست و همانا سراي ديگر براي اهل تقوا نيکوتر است، آيا تعقل نمي‌کنيد؟ (32) |
| قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (33) |
| ما به تحقيق مي‌دانيم که کافران در تکذيب تو سخناني مي‌گويند که تو را افسرده و غمگين مي‌سازد. (دل شاد دار) که آن ستمکاران نه تو را تکذيب مي‌کنند بلکه آيات خدا را انکار مي‌کنند. (33) |
| وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّىٰ أَتَاهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلِينَ (34) |
| و همانا پيغمبران پيش از تو را هم تکذيب کردند و آنها بر همه تکذيبها و اذيت‌هاي منکران صبر و تحمل کردند تا آن گاه که ياري ما شامل حال آنها شد. و (دل قوي‌دار که) هيچ کس کلمات خدا را تغيير نتواند داد و تحقيقاً اخبار پيغمبران پيش به تو رسيده است. (34) |
| وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ (35) |
| و چنانچه انکار و اعتراض آنها تو را سخت و گران مي‌آيد اگر تواني نقبي در زمين بساز يا نردباني بر آسمان برافراز تا آيتي بر آنها آوري! و اگر خدا مي‌خواست همه را مجتمع بر هدايت مي‌کرد؛ پس تو البته از جاهلان مباش. (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |