| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 129 |
|
| وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ (9) |
| و اگر او را فرشته‌اى قرار مى‌داديم، حتماً وى را [به صورت] مردى در مى‌آورديم، و امر را همچنان بر آنان مشتبه مى‌ساختيم. (9) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
| و پيش از تو پيامبرانى به استهزا گرفته شدند. پس آنچه را ريشخند مى‌کردند گريبانگير ريشخندکنندگان ايشان گرديد. (10) |
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11) |
| بگو: «در زمين بگرديد، آنگاه بنگريد که فرجام تکذيب‌کنندگان چگونه بوده است؟» (11) |
| قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (12) |
| بگو: «آنچه در آسمانها و زمين است از آنِ کيست؟» بگو: «از آن خداست »؛ که رحمت را بر خويشتن واجب گردانيده است. يقيناً شما را در روز قيامت -که در آن هيچ شکى نيست- گرد خواهد آورد. خودباختگان کسانى‌اند که ايمان نمى‌آورند. (12) |
| ۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13) |
| و آنچه در شب و روز آرام [و تکاپو] دارد، از آنِ اوست و او شنواى داناست. (13) |
| قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (14) |
| بگو: «آيا غير از خدا -پديدآورنده آسمانها و زمين- سرپرستى برگزينم؟ و اوست که خوراک مى‌دهد، و خوراک داده نمى‌شود.» بگو: «من مأمورم که نخستين کسى باشم که اسلام آورده است، و [به من فرمان داده شده که:] هرگز از مشرکان مباش.» (14) |
| قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) |
| بگو: «اگر به پروردگارم عصيان ورزم از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.» (15) |
| مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (16) |
| آن روز، کسى که [عذاب] از او برگردانده شود، قطعاً [خدا] بر او رحمت آورده، و اين است همان رستگارى آشکار. (16) |
| وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (17) |
| و اگر خدا به تو زيانى برساند، کسى جز او برطرف کننده آن نيست، و اگر خيرى به تو برساند پس او بر هر چيزى تواناست. (17) |
| وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (18) |
| و اوست که بر بندگان خويش چيره است، و اوست حکيم آگاه. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |