| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 128 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1) |
| ستايش خدايى را که آسمانها و زمين را آفريد، و تاريکيها و روشنايى را پديد آورد. با اين همه کسانى که کفر ورزيده‌اند، [غير او را] با پروردگار خود برابر مى‌کنند. (1) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ۖ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2) |
| اوست کسى که شما را از گِل آفريد. آنگاه مدتى را [براى شما عُمْر] مقرر داشت. و اَجَل حتمى نزد اوست. با اين همه، [بعضى از] شما [در قدرت او] ترديد مى‌کنيد. (2) |
| وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3) |
| و او در آسمانها و زمين خداست. نهان و آشکار شما را مى‌داند، و آنچه را به دست مى‌آوريد [نيز] مى‌داند. (3) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) |
| و هيچ نشانه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان به سويشان نمى‌آمد مگر آنکه از آن روى بر مى‌تافتند. (4) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) |
| آنان حق را هنگامى که به سويشان آمد تکذيب کردند، پس به زودى، [حقيقت] خبرهاى آنچه را که به ريشخند مى‌گرفتند به آنان خواهد رسيد. (5) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) |
| آيا نديده‌اند که پيش از آنان چه بسيار امتها را هلاک کرديم؟ [امتهايى که] در زمين به آنان امکاناتى داديم که براى شما آن امکانات را فراهم نکرده‌ايم، و [بارانهاى] آسمان را پى در پى بر آنان فرو فرستاديم، و رودبارها از زير [شهرهاى] آنان روان ساختيم. پس ايشان را به [سزاى] گناهانشان هلاک کرديم، و پس از آنان نسلهاى ديگرى پديد آورديم. (6) |
| وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| و اگر مکتوبى، نوشته بر کاغذ، بر تو نازل مى‌کرديم و آنان، آن را با دستهاى خود لمس مى‌کردند قطعاً کافران مى‌گفتند: «اين [چيزى] جز سحر آشکار نيست.» (7) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ (8) |
| و گفتند: «چرا فرشته‌اى بر او نازل نشده است؟» و اگر فرشته‌اى فرود مى‌آورديم، قطعاً کار تمام شده بود؛ سپس مهلت نمى‌يافتند. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |