| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 128 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1) |
| ستايش خداي راست که آسمانها و زمين را آفريد و تاريکي‌ها و روشنايي را مقرّر داشت (و با آنکه نظم آسمان و زمين دليل يکتايي اوست) باز کافران به پروردگار خود شرک مي‌آورند. (1) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ۖ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2) |
| اوست خدايي که شما را از گِلي آفريد، پس فرمان اجل و مرگ را بر همه کس معين کرد، و اجلي که معين و معلوم است به نزد اوست، باز شما شک در آيات او مي‌کنيد. (2) |
| وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3) |
| و اوست خدا در همه آسمانها و در زمين، که از نهان و آشکار شما با خبر است و بدانچه مي‌کنيد آگاه است. (3) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) |
| و هيچ آيتي از آيات الهي بر اينان نيامد جز آنکه (از روي جهل و عناد) از آن روي گردانيدند. (4) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) |
| حق را که بر آنها آمد جدّاً تکذيب کردند، پس به زودي خبر آنچه که آن را به سخريه گرفتند به آنان مي‌رسد. (5) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) |
| آيا نديدند پيش از ايشان چه بسيار گروهي را هلاک نموديم و حال آنکه در زمين به آنها قدرت و تمکّني داده بوديم که شما را نداده‌ايم؟ و از آسمان بر آنها باران (رحمت ظاهر و رحمت باطن که کتاب آسماني است) پيوسته فرستاديم و نهرها در زمين جاري ساختيم، پس چون نافرماني کردند آنها را هلاک نموديم و گروهي ديگر بعد از آنها پديد آورديم. (6) |
| وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| و اگر ما کتابي بر تو فرستيم در کاغذي که آن را به دست خود لمس کنند، باز کافران گويند: اين نيست مگر سحري آشکار. (7) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ (8) |
| و گفتند: چرا (اگر محمد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم رسول است) بر او فرشته‌اي نازل نشد؟ و چنانچه فرشته‌اي بفرستيم کار تمام شود و ديگر لحظه‌اي آنها مهلت نخواهند يافت. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |