| سوره 81 | سوره مبارکه التكوير | صفحه 586 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1) |
| هنگامي که خورشيد را به هم درپيچند (1) |
| وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2) |
| و هنگامي که ستارگان تيره و بي نور شوند (2) |
| وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3) |
| و هنگامي که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (3) |
| وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4) |
| و هنگامي که اموال نفيس و با ارزش رها و بي صاحب شود (4) |
| وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5) |
| و هنگامي که همه حيوانات وحشي محشور شوند (5) |
| وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6) |
| و هنگامي که درياها مشتعل و برافروخته گردند (6) |
| وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7) |
| و هنگامي که هرکس [با همسان خود] قرين و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (7) |
| وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8) |
| و هنگامي که از [دختر] زنده به گور بپرسند (8) |
| بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9) |
| به کدام گناه کشته شده؟ (9) |
| وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10) |
| و هنگامي که نامه هاي اعمال را بگشايند…. (10) |
| وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11) |
| و هنگامي که آسمان را به شدت برکنند و برچينند (11) |
| وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12) |
| و هنگامي که دوزخ افروخته شود…. (12) |
| وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13) |
| و هنگامي که بهشت را نزديک آرند (13) |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14) |
| [در چنين موقعيت و زماني است که] هر کس هر عملي را [از خير و شر] حاضر کرده است، بداند. (14) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15) |
| پس سوگند به ستارگاني که باز مي گردند، (15) |
| الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16) |
| ستارگاني که به سرعت مي روند و پنهان مي شوند (16) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17) |
| و سوگند به شب هنگامي که [روي مي آورد، و زماني که] مي رود (17) |
| وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18) |
| و سوگند به صبح هنگامي که مي دمد [و با گستردن نورش تاريکي را مي زدايد] (18) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19) |
| که قرآن کلام فرستاده اي ارجمند و بزرگوار است. (19) |
| ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20) |
| نيرومندي که نزد صاحب عرش داراي مقام و منزلت است؛ …. (20) |
| مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21) |
| آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امين است…. (21) |
| وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22) |
| و رفيق و يار شما ديوانه نيست. (22) |
| وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23) |
| بي ترديد امين وحي را در افق روشن ديده است، (23) |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24) |
| و او نسبت به [ابلاغ و تعليم] آنچه به او وحي مي شود، بخيل نيست (24) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25) |
| و قرآن، کلام شيطان رانده شده نيست؛ (25) |
| فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26) |
| پس [با انکار قرآن و روي گرداندن از آن] کجا مي رويد؟ (26) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27) |
| قرآن فقط وسيله يادآوري و پند براي جهانيان است؛ (27) |
| لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28) |
| براي هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگي مادي و معنوي] راه مستقيم بپيمايد (28) |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29) |
| و شما [طيِ راهِ مستقيم را] نخواهيد خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانيان بخواهد. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |