| سوره 54 | سوره مبارکه القمر | صفحه 531 |
|
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) |
| و فرمان ما جز فرمان واحدي نيست که مانند يک چشم بر هم زدن است. (50) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (51) |
| بي ترديد ما هم مسلکان شما را [که در گذشته به سر مي بردند، به خاطر طغيانشان] هلاک کرديم؛ پس آيا پند گيرنده اي هست؟ (51) |
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) |
| و هر عملي را که انجام دادند در نامه هاي اعمالشان ثبت است. (52) |
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53) |
| و هر کوچک و بزرگي [از اعمالشان در آن] نوشته شده است. (53) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) |
| يقيناً پرهيزکاران در بهشت ها و [کنار] نهرها هستند؛ (54) |
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (55) |
| در جايگاهي حق و پسنديده نزد پادشاهي توانا. (55) |
| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الرَّحْمَٰنُ (1) |
| [خداي] رحمان (1) |
| عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) |
| قرآن را تعليم داد. (2) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ (3) |
| انسان را آفريد؛ (3) |
| عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) |
| به او بيان آموخت؛ (4) |
| الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5) |
| خورشيد و ماه با حسابي [منظم و دقيق] روانند؛ (5) |
| وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) |
| و گياه و درخت همواره [براي او] سجده مي کنند؛ (6) |
| وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) |
| و آسمان را برافراشت و [براي سنجش هر امر معنوي و مادي] ترازو نهاد؛ (7) |
| أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) |
| تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.] (8) |
| وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9) |
| و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مکاهيد؛ (9) |
| وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10) |
| و زمين را براي [زندگي] مردم نهاد؛ (10) |
| فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11) |
| در آن ميوه ها و نخل ها با خوشه هاي غلاف دار است؛ (11) |
| وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12) |
| و دانه هاي با سبوس و کاه و گياهان خوشبوست، (12) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) |
| پس [اي انس و جن!] کداميک از نعمت هاي پروردگارتان را انکار مي کنيد؟ (13) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) |
| انسان را از گلي خشکيده مانند سفال آفريد. (14) |
| وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15) |
| و جن را از آميزه اي [از شعله هاي مختلف] آتش به وجود آورد. (15) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16) |
| پس کداميک از نعمت هاي پروردگارتان را انکار مي کنيد؟ (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |