| سوره 98 | سوره مبارکه البينة | صفحه 599 |
|
| جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ (8) |
| پاداششان نزد پروردگارشان بهشت هاي پاينده اي است که از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جاري است، در آنها جاودانه اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ اين [پاداش] براي کسي است که از پروردگارش بترسد. (8) |
| سوره 99 | سوره مبارکه الزلزلة | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (1) |
| هنگامي که زمين را با [شديدترين] لرزشش بلرزانند، (1) |
| وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (2) |
| و زمين بارهاي گرانش را بيرون اندازد، (2) |
| وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا (3) |
| و انسان بگويد: زمين را چه شده است؟ (3) |
| يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (4) |
| آن روز است که زمين اخبار خود را مي گويد؛ (4) |
| بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا (5) |
| زيرا که پروردگارت به او وحي کرده است. (5) |
| يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (6) |
| آن روز مردم [پس از پايان حساب] به صورت گروه هاي پراکنده [به سوي منزل هاي ابدي خود بهشت يا دوزخ] باز مي گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم يافته] به آنان نشان دهند. (6) |
| فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (7) |
| پس هرکس هموزن ذره اي نيکي کند، آن نيکي را ببيند. (7) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (8) |
| و هرکس هموزن ذره اي بدي کند، آن بدي را ببيند. (8) |
| سوره 100 | سوره مبارکه العاديات | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1) |
| سوگند به اسبان دونده اي که همهمه کنان [به سوي جنگ] مي تازند (1) |
| فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2) |
| و سوگند به اسباني که با کوبيدن سمشان از سنگ ها جرقه مي جهانند (2) |
| فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3) |
| و سوگند به سواراني که هنگام صبح غافل گيرانه به دشمن هجوم مي برند (3) |
| فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4) |
| و به وسيله آن هجوم، گرد و غبار فراواني بر انگيزند (4) |
| فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5) |
| و ناگاه در آن وقت در ميان گروهي دشمن در آيند؛ (5) |
| إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) |
| [که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است، (6) |
| وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7) |
| و بي ترديد خود او بر اين ناسپاسي گواه است، (7) |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8) |
| و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به اين سبب بخل مي ورزد.] (8) |
| ۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9) |
| آيا نمي داند هنگامي که آنچه در گورهاست برانگيخته شود. (9) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |