| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 497 |
|
| وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) |
| و در برابر خدا تکبّر نکنيد که من براي شما دليلي روشن آورده ام. (19) |
| وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) |
| و من به پروردگارم و پروردگار شما از اينکه مرا سنگسار کنيد [يا برانيد يا متهم کنيد] پناه مي برم؛ (20) |
| وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) |
| و اگر به من ايمان نمي آوريد [از آزردن من و باز داشتن مردم از ايمان آوردن] کناره گيري کنيد. (21) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) |
| [فرعونيان دست از آزردنش برنداشتند و مردم را از ايمان آوردن مانع شدند] پس پروردگارش را خواند که اينان قومي گناهکارند. (22) |
| فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) |
| [گفتم:] بندگانم را شبانه حرکت ده؛ زيرا شما مورد تعقيب هستيد، (23) |
| وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) |
| و دريا را با [همان] راه هاي گشاده [که براي عبور شما باز کرديم] پشت سر بگذار [تا فرعونيان هم در آن درآيند]؛ زيرا آنان سپاهي محکوم به غرق شدن هستند. (24) |
| كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) |
| چه بسيار بوستان ها و چشمه ساراني که آنان [پس از خود] بر جاي گذاشتند، (25) |
| وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) |
| و کشتزار و جايگاه هاي نيکو و باارزش، (26) |
| وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) |
| و نعمت هايي که با آسايش و خوشي از آن برخوردار بودند. (27) |
| كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) |
| [آري، سرانجام کارشان] چنين بود و ما همه آنها را به قومي ديگر به ميراث داديم. (28) |
| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) |
| پس نه آسمان برآنان گريست و نه زمين و [هنگام نزول عذاب هم] مهلت نيافتند. (29) |
| وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) |
| همانا ما بني اسرائيل را از آن عذاب خوارکننده نجات داديم. (30) |
| مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| از فرعون که متکبري سرکش از زمره اسراف کاران بود، (31) |
| وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) |
| و آنان را از روي آگاهي بر جهانيان [زمان خودشان] برگزيديم؛ (32) |
| وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) |
| و به آنان از آيات و معجزات آنچه را که در آن آزمايشي آشکار بود، عطا کرديم. (33) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) |
| اينان [که شرک و کفر سراپاي وجودشان را فرا گرفته است] با اصرار [به اهل ايمان] مي گويند: (34) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) |
| پايان زندگي جز همين مرگ نخستين نيست و ما [پس از اين مرگ] برانگيخته نخواهيم شد. (35) |
| فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) |
| اگر شما [در زمينه زنده شدن مردگان] راستگوييد [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده کنيد و نزد ما] بياوريد [تا ما به زنده شدن مردگان يقين پيدا کنيم!!] (36) |
| أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) |
| آيا اينان [در قدرت و شوکت] برترند يا قوم تُبَّع، و کساني که پيش از آنان بودند؟ ما همه آنان را هلاک کرديم؛ زيرا مجرم بودند؛ (37) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) |
| و ما آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آن دو است، به بازي نيافريده ايم؛ (38) |
| مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) |
| ما آن دو را جز به درستي و راستي به وجود نياورده ايم، ولي بيشترشان [به حقايق] معرفت و آگاهي ندارند. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |