| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 405 |
|
| وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| خدا اين وعده را داده است؛ و خدا از وعده اش تخلف نمي کند، ولي بيشتر مردم معرفت و شناخت [نسبت به وفاي قطعي خدا در مورد وعده اش] ندارند. (6) |
| يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ (7) |
| [تنها] ظاهري [محسوس] از زندگي دنيا را مي شناسند و آنان از آخرت [که سراي ابدي و داراي نعمت هاي جاوداني و حيات سرمدي است] بي خبرند. (7) |
| أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ ۗ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ (8) |
| آيا در [خلوت] درون خود نينديشيده اند؟ [که] خدا آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست، جز به حقّ و راستي و براي مدتي معين نيافريده است؛ و همانا بسياري از مردم به ديدار [قيامت و محاسبه اعمال به وسيله] پروردگارشان کافرند. (8) |
| أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُوا الْأَرْضَ وَعَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ۖ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (9) |
| آيا [به غفلت ناني مي خورند و بي خبر به سر مي برند و] در زمين گردش نکرده اند تا با تأمل بنگرند سرانجام کساني که پيش از اينان بودند چگونه بود؟ آنان قوي تر و نيرومندتر از اينان بودند، و زمين را [براي هدف هاي گوناگون] زير و رو کردند و آن را بيش از آنچه اينان آبادش کردند، آباد نمودند، و پيامبرانشان دلايل روشن براي آنان آوردند [ولي به سبب تکذيب پيامبرانشان هلاک شدند]؛ پس خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند، ولي آنان بودند که به خودشان ستم مي کردند. (9) |
| ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
| آن گاه بدترين سرانجام، سرانجام کساني بود که مرتکب زشتي شدند به سبب اينکه آيات خدا را تکذيب کردند و همواره آنها را به مسخره مي گرفتند. (10) |
| اللَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (11) |
| خدا مخلوقات را مي آفريند، سپس آنان را [بعد از مرگشان] باز مي گرداند، آن گاه به سوي او باز گردانده مي شويد، (11) |
| وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ (12) |
| و روزي که قيامت برپا شود گنهکاران [از شدت سختي و هولناکي آن اندوهگين گردند و به علت پذيرفته نشدن بهانه و عذرشان از رحمت خدا] مأيوس شوند، (12) |
| وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكَائِهِمْ شُفَعَاءُ وَكَانُوا بِشُرَكَائِهِمْ كَافِرِينَ (13) |
| و از معبودانشان [که آنها را کورکورانه مي پرستيدند] براي آنان شفيعاني نخواهد بود، و آنان معبودانشان را [از روي واقعيت] انکار مي کنند، (13) |
| وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ (14) |
| و روزي که قيامت برپا شود آن روز [همه] از هم جدا مي شوند، (14) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ (15) |
| اما کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، آنان را در بوستاني [سرسبز و خرم] مسرور وشادمان مي دارند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |