| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 345 |
|
| مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) |
| هيچ امتي از اجلِ [معينِ] خود نه پيش مي افتد و نه پس مي ماند. (43) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) |
| آن گاه پيامبران را پي در پي فرستاديم؛ هر زمان براي امتي پيامبرش مي آمد او را تکذيب مي کردند، و ما اين [امت] ها را به دنبال يکديگر هلاک مي کرديم و آنان را [به صورت] سرگذشت ها [براي عبرت ديگران] قرار داديم؛ پس ملتي که ايمان نمي آورند از رحمت خدا دور باد. (44) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) |
| سپس موسي و برادرش هارون را با معجزات و آيات خود و دليلي روشن فرستاديم، (45) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) |
| به سوي فرعون و سران و اشراف قومش، پس تکبّر ورزيدند؛ و آنان قومي برتري جو بودند. (46) |
| فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) |
| و گفتند: آيا به دو بشري که مانند خودمان هستند ايمان بياوريم در حالي که قوم [و قبيله] آن دو بردگان ما هستند؟ (47) |
| فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) |
| در نتيجه هر دو را تکذيب کردند و از هلاک شدگان شدند. (48) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) |
| همانا ما به موسي کتاب داديم، تا آنان هدايت شوند. (49) |
| وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) |
| و پسر مريم و مادرش را نشانه [قدرت و رحمت خود] قرار داديم و آن دو را در سرزميني بلند که [داراي] جايگاهي مستقر [و امن] و آبي روان بود، جاي داديم. (50) |
| يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) |
| اي پيامبران! از خوردني هاي پاکيزه بخوريد و کار شايسته انجام دهيد؛ مسلماً من به آنچه انجام مي دهيد، دانايم. (51) |
| وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) |
| و بي ترديد اين [اسلام] آيينِ [حقيقي] شماست در حالي که آييني يگانه است، و من پروردگار شمايم؛ بنابراين از من پروا کنيد. (52) |
| فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) |
| پس کار [آيين] خود را ميان خويش قطعه قطعه کردند [و گروه گروه شدند]، در حالي که هر گروهي به آن [آييني] که نزد آنان است خوشحال و شادمانند [که آيينشان بر حق است.] (53) |
| فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) |
| پس آنان را در غرقاب گمراهي و جهالتشان تا هنگامي [که مرگشان فرا رسد] واگذار. (54) |
| أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) |
| آيا گمان مي کنند افزوني و گسترشي که به سبب مال و اولاد به آنان مي دهيم، (55) |
| نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) |
| در حقيقت مي خواهيم در عطا کردن خيرات به آنان شتاب ورزيم؟ [چنين نيست] بلکه [آنان] درک نمي کنند [که ما مي خواهيم با افزوني مال و اولاد، در تفرقه، طغيان، گمراهي و تيره بختي بيشتري فرو روند.] (56) |
| إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) |
| يقيناً آنان که از بيم پروردگارشان هراسان و نگرانند، (57) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) |
| و آنان که به آيات پروردگارشان ايمان مي آورند. (58) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) |
| و آنان که به پروردگارشان شرک نمي ورزند. (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |