| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 261 |
|
| مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ (43) |
| [ترسان به سوي دادگاه قيامت] شتابانند، سرهايشان را بالا گرفته [و ديدگانشان ذليلانه به برنامه هاي محشر دوخته شده] تا جايي که پلک هايشان به هم نمي خورد، و دل هايشان [از بيم عذاب فرو ريخته و از تدبير و چاره جويي] تهي است. (43) |
| وَأَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ (44) |
| و مردم را از روزي که عذاب به سويشان مي آيد، هشدار ده. پس کساني که ستم ورزيده اند، مي گويند: پروردگارا! ما را تا [سرآمدي نزديک؟ و] مدتي کوتاه مهلت ده تا دعوتت را اجابت کنيم، و از پيامبرانت پيروي نماييم. [ولي به آنان گويند:] شما نبوديد که پيش از اين سوگند ياد مي کرديد که هرگز براي شما زوال و فنايي نيست؟! (44) |
| وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ (45) |
| و در مساکن کساني که به خود ستم کردند، ساکن شديد، در صورتي که براي شما روشن و آشکار است که ما با آنان [به سبب ستم هايشان] چه کرديم و براي شما مثال ها [يِ پندآموزي از جامعه هايي که به وسيله عذاب نابود شدند] ذکر کرديم. (45) |
| وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (46) |
| و آنان [نهايت] نيرنگشان را [بر ضدِّ خدا و پيامبران] به کار گرفتند، و [کيفر عقوبت دنيايي و آخرتي] نيرنگشان نزد خداست و هر چند که از نيرنگشان کوه ها از جا کنده شود. (46) |
| فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (47) |
| پس مپندار که خدا در وعده اش با پيامبرانش وفا نمي کند؛ زيرا خدا تواناي شکست ناپذير و صاحب انتقام است. (47) |
| يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (48) |
| [در] روزي که زمين به غير اين زمين، و آسمان ها [به غير اين آسمان ها] تبديل شود، و [همه] در پيشگاه خداي يگانه قهّار حاضر شوند. (48) |
| وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ (49) |
| و آن روز مجرمان را مي بيني که در زنجيرها [به صورتي محکم و سخت] به هم بسته شده اند. (49) |
| سَرَابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50) |
| پيراهن هايشان از قطران [ماده اي متعفّن، قابل اشتعال و بدبو] است، و آتش چهره هايشان را مي پوشاند. (50) |
| لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (51) |
| تا [به اين کيفيت] خدا هر کس را [به سبب] آنچه انجام داده کيفر دهد؛ يقيناً خدا حسابرسي سريع است. (51) |
| هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (52) |
| اين [قرآن يا آنچه در اين سوره است] پيامي براي [همه] مردم است، براي آنکه به وسيله آن هشدار داده شوند، و [با تدبّر در آياتش] بدانند که او معبودي يگانه و يکتاست، و تا خردمندان، متذکّر [حقايق و معارف الهيّه] شوند. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |