| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 430 |
|
| لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ ۖ جَنَّتَانِ عَنْ يَمِينٍ وَشِمَالٍ ۖ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ۚ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ (15) |
| براي قوم (سبا) در محل سکونتشان نشانه اي (از قدرت الهي) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظيم با ميوه هاي فراوان، و به آنها گفتيم:) از روزي پروردگارتان بخوريد و شکر او را بجا آوريد، شهري است پاک و پاکيزه، و پروردگاري آمرزنده (و مهربان)! (15) |
| فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ (16) |
| اما آنها (از خدا) رويگردان شدند، و ما سيل ويرانگر را بر آنان فرستاديم، و دو باغ (پربرکت)شان را به دو باغ (بيارزش) با ميوه هاي تلخ و درختان شوره گز و اندکي درخت سدر مبدل ساختيم! (16) |
| ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (17) |
| اين کيفر را بخاطر کفرانشان به آنها داديم، و آيا جز کفران کننده را کيفر ميدهيم؟! (17) |
| وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ ۖ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ (18) |
| و ميان آنها و شهرهايي که برکت داده بوديم، آباديهاي آشکاري قرار داديم، و سفر در ميان آنها را بطور متناسب (با فاصله نزديک) مقرر داشتيم، (و به آنان گفتيم:) شبها و روزها در اين آباديها با ايمني (کامل) سفر کنيد! (18) |
| فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (19) |
| ولي (اين ناسپاس مردم) گفتند: (پروردگارا! ميان سفرهاي ما دوري بيفکن) (تا بينوايان نتوانند دوش به دوش اغنيا سفر کنند! و به اين طريق) آنها به خويشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهايي (براي عبرت ديگران) قرار داديم و جمعيتشان را متلاشي ساختيم، در اين ماجرا، نشانه هاي عبرتي براي هر صابر شکرگزار است. (19) |
| وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (20) |
| (آري) بيقين، ابليس گمان خود را درباره آنها محقق يافت که همگي از او پيروي کردند جز گروه اندکي از مومنان! (20) |
| وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (21) |
| او سلطه بر آنان نداشت جز براي اينکه مومنان به آخرت را از آنها که در شک هستند باز شناسيم، و پروردگار تو، نگاهبان همه چيز است! (21) |
| قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِنْ شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِيرٍ (22) |
| بگو: (کساني را که غير از خدا (معبود خود) ميپنداريد بخوانيد! (آنها هرگز گرهي از کار شما نميگشايند، چرا که) آنها به اندازه ذرهاي در آسمانها و زمين مالک نيستند، و نه در (خلقت و مالکيت) آنها شريکند، و نه ياور او (در آفرينش) بودند. (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |