| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 408 |
|
| وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (33) |
| هنگامي که رنج و زياني به مردم برسد، پروردگار خود را ميخوانند و توبهکنان بسوي او بازميگردند، اما همين که رحمتي از خودش به آنان بچشاند، بناگاه گروهي از آنان نسبت به پروردگارشان مشرک ميشوند. (33) |
| لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (34) |
| (بگذار) نعمتهايي را که ما به آنها داده ايم کفران کنند! و (از نعمتهاي زودگذر دنيا هر چه ميتوانيد) بهره گيريد، اما بزودي خواهيد دانست (که نتيجه کفران و کامجوييهاي بي حساب شما چه بوده است)! (34) |
| أَمْ أَنْزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ (35) |
| آيا ما دليل محکمي بر آنان فرستاديم که از شرکشان سخن ميگويد (و آن را موجه ميشمارد)؟! (35) |
| وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ (36) |
| و هنگامي که رحمتي به مردم بچشانيم، از آن خوشحال ميشوند، و هرگاه رنج و مصيبتي بخاطر اعمالي که انجام داده اند به آنان رسد، ناگهان مايوس ميشوند! (36) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (37) |
| آيا نديدند که خداوند روزي را براي هر کس بخواهد گسترده يا تنگ ميسازد؟!در اين نشانه هايي است براي گروهي که ايمان مي آورند. (37) |
| فَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (38) |
| پس حق نزديکان و مسکينان و در راهماندگان را ادا کن! اين براي آنها که رضاي خدا را ميطلبند بهتر است، و چنين کساني رستگارانند. (38) |
| وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ (39) |
| آنچه بعنوان ربا ميپردازيد تا در اموال مردم فزوني يابد، نزد خدا فزوني نخواهد يافت، و آنچه را بعنوان زکات ميپردازيد و تنها رضاي خدا را ميطلبيد (مايه برکت است، و) کساني که چنين ميکنند داراي پاداش مضاعفند. (39) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۖ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذَٰلِكُمْ مِنْ شَيْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (40) |
| خداوند همان کسي است که شما را آفريد، سپس روزي داد، بعد ميميراند، سپس زنده ميکند، آيا هيچ يک از همتاياني که براي خدا قرار داده ايد چيزي از اين کارها را ميتوانند انجام دهند؟! او منزه و برتر است از آنچه همتاي او قرار ميدهند. (40) |
| ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (41) |
| فساد، در خشکي و دريا بخاطر کارهايي که مردم انجام داده اند آشکار شده است، خدا ميخواهد نتيجه بعضي از اعمالشان را به آنان بچشاند، شايد (بسوي حق)بازگردند! (41) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |