| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 408 |
|
| وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (33) |
| و آن گاه که مردم را مختصر زيانى برسد ، پروردگار خود را در حالى که به سوى او باز آمده اند مى خوانند تا رنج و محنت را از آنان بگرداند ، ولى هنگامى که خدا از سوى خود اندک رحمتى به آنان چشانيد ، گروهى از آنان بى درنگ به شرک مى گرايند و ديگران را شريک پروردگار خويش مى گيرند . (33) |
| لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (34) |
| بگذار آنچه را به آنان داده ايم ناسپاسى کنند ! اى مشرکان ، کامياب شويد و از هر چه در اختيار داريد بهره گيريد ، زود است که فرجام شوم کار خود را بدانيد . (34) |
| أَمْ أَنْزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ (35) |
| آيا ما دليل و برهانى در اختيار آنها نهاده ايم که چيزى را بيان مى کند که مشرکان به سبب آن براى خدا شريک قرار داده اند . ] که اين گونه بر شرک پايدارند [ ؟ (35) |
| وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ (36) |
| و آن گاه که مردم را رحمتى بچشانيم بدان شادمان مى گردند و ما را از ياد مى برند ، و اگر بر اثر کارهاى ناروايى که دستاورد خودشان است مصيبت و رنجى به آنان برسد ، بى درنگ نوميد مى شوند . (36) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (37) |
| اينان در اشتباهند; نه نعمت هميشگى است که شادمانى داشته باشد و نه رنج و درد دائمى است که مايه يأس گردد . و مشيت الهى تعيين کننده است; آيا نديده اند و درنيافته اند که خداوند روزى را براى هر که بخواهد فراخ مى گرداند و بر هر که بخواهد تنگ مى گيرد ؟ به راستى در اين امر ، براى کسانى که ايمان مى آورند نشانه هايى بر ربوبيت خدا و يکتايى او در تدبير جهان است . (37) |
| فَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (38) |
| اى پيامبر ، حق خويشاوندت را بپرداز و همچنين نصيب بينوا و در راه مانده را . شما مردم نيز حق خويشاوند پيامبر را بدهيد و نيز نصيب بينوا و در راه مانده را ، رعايت اين امر براى کسانى که خواهان تقرب به درگاه اويند و خشنودى او را مى طلبند بهتر است و آنان قطعاً سعادتمندند . (38) |
| وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ (39) |
| هر مالى از اموال خود را به رسم ربا داده ايد تا در ميان اموال مردم افزون شود ( بهره اى حاصل کند ) نزد خدا فزونى نمى گيرد ، ولى هر مالى را به عنوان زکات پرداخته ايد و خواهان تقرب به درگاه خداونديد و خشنودى و پاداش او را مى طلبيد ، آنان اموالشان دو چندان افزون مى گردد . (39) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۖ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذَٰلِكُمْ مِنْ شَيْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (40) |
| خدا همان کسى است که شما را آفريد ، آن گاه به شما روزى داد ، سپس شما را مى ميراند و بعد از آن به شما حياتى دوباره مى بخشد . اينها ويژگى هاى ربوبيت و شايستگى پرستش است . آيا از ميان معبودانى که آنها را شريک خدا پنداشته ايد کسى هست که حتى بخش اندکى از اين کارها را انجام دهد ؟ مى دانيد که آنها نمى توانند . و او منزه و برتر از اين است که به او شرک ورزند . (40) |
| ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (41) |
| بر اثر شرک ورزيدن مردم و گناهانى که مرتکب مى شوند ، فساد و تباهى ، خشکى و دريا را فراگرفت . تا خداوند وزر و وبال برخى از رفتارها و باورهاى نادرست مردم را به آنان بچشاند ، باشد که از شرک و گناه بازگردند و به توحيد و فرمانبردارى از او گردن نهند . (41) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |