| سوره 45 | سوره مبارکه الجاثية | صفحه 501 |
|
| أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (23) |
| پس آيا کسي که معبودش را هواي نفسش قرار داده ديدي؟ و خدا او را از روي علم و آگاهي خود [بر اينکه شايسته هدايت نيست] گمراه کرد، و بر گوش و دلش مُهرِ [تيره بختي] نهاد، و بر چشم [دلش] پرده اي قرار داده است، پس چه کسي است که بعد از خدا او را هدايت کند؟ آيا متذکّر [حقايق] نمي شويد؟ (23) |
| وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (24) |
| گفتند: زندگي و حياتي جز همين زندگي و حيات دنياي ما نيست که [همواره گروهي از ما] مي ميريم و [گروهي] زندگي مي کنيم، و ما را فقط روزگار هلاک مي کند. آنان را نسبت به آنچه مي گويند يقيني در کار نيست، آنان فقط حدس و گمان مي زنند. (24) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| چون آيات روشن ما [درباره معاد و زنده شدن مردگان] بر آنان خوانده شود، برهان و دليلي جز اين ندارند که مي گويند: اگر شما [در زمينه زنده شدن مردگان] راستگوييد [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده کنيد و] نزد ما بياوريد [تا به زنده شدن مردگان يقين پيدا کنيم.] (25) |
| قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (26) |
| بگو: خدا شما را [ابتدا از لابه لاي عناصر مرده براي قرار گرفتن در دنيا] حيات مي بخشد، سپس مي ميراند، آن گاه همه شما را به روز قيامت که هيچ شکي در آن نيست گرد مي آورد، ولي بيشتر مردم [به اين حقايق] معرفت و آگاهي ندارند. (26) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (27) |
| و مالکيّت و فرمانروايي آسمان ها و زمين فقط در سيطره خداست، و روزي که قيامت برپا شود، آن روز است که اهل باطل زيان خواهند ديد، (27) |
| وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) |
| و هر امتي را در آن روز به زانو درافتاده مي بيني، [آن روز] هر امتي به سوي نامه اعمالش خوانده مي شود [و به آنان مي گويند:] امروز همان اعمالي که همواره انجام مي داديد به شما پاداش مي دهند. (28) |
| هَٰذَا كِتَابُنَا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (29) |
| اين نوشته ماست که بر پايه حقّ و درستي بر ضد شما سخن مي گويد؛ زيرا ما آنچه را همواره انجام مي داديد، مي نوشتيم. (29) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (30) |
| و اما کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، پس پروردگارشان آنان را در رحمت خود درآورد؛ اين همان کاميابي آشکار است، (30) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِينَ (31) |
| و اما کساني که کفر ورزيدند [به آنان گفته مي شود:] مگر آيات من همواره بر شما خوانده نمي شد؟ ولي شما [نسبت به پذيرش آن] تکبّر ورزيديد و قومي گنهکار بوديد. (31) |
| وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ (32) |
| وچون مي گفتند: يقيناً وعده خدا حق است و در وقوع قيامت هيچ شکي نيست، مي گفتيد: ما نمي دانيم قيامت چيست [و برپا شدنش را گمان نمي بريم] مگر گماني ضعيف و غير قابل اعتماد، و نمي توانيم به آن يقين پيدا کنيم! (32) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |