| سوره 45 | سوره مبارکه الجاثية | صفحه 501 |
|
| أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (23) |
| آيا ديدي کسي را که معبود خود را هواي نفس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهي (بر اينکه شايسته هدايت نيست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهاي افکنده است؟! با اين حال چه کسي ميتواند غير از خدا او را هدايت کند؟! آيا متذکر نميشويد؟! (23) |
| وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (24) |
| آنها گفتند: (چيزي جز همين زندگي دنياي ما در کار نيست، گروهي از ما ميميرند و گروهي جاي آنها را ميگيرند، و جز طبيعت و روزگار ما را هلاک نميکند!) آنان به اين سخن که ميگويند علمي ندارند، بلکه تنها حدس ميزنند (و گماني بيپايه دارند)! (24) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| و هنگامي که آيات روشن ما بر آنها خوانده ميشود، دليلي در برابر آن ندارند جز اينکه ميگويند: (اگر راست ميگوييد پدران ما را (زنده کنيد) و بياوريد (تا گواهي دهند)!) (25) |
| قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (26) |
| بگو: (خداوند شما را زنده ميکند، سپس ميميراند، بار ديگر در روز قيامت که در آن ترديدي نيست گردآوري ميکند، ولي بيشتر مردم نميدانند. ) (26) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (27) |
| مالکيت و حاکميت آسمانها و زمين براي خداست، و آن روز که قيامت برپا شود اهل باطل زيان ميبينند! (27) |
| وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) |
| در آن روز هر امتي را ميبيني (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته، هر امتي بسوي کتابش خوانده ميشود، و (به آنها ميگويند:) امروز جزاي آنچه را انجام ميداديد به شما ميدهند! (28) |
| هَٰذَا كِتَابُنَا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (29) |
| اين کتاب ما است که بحق با شما سخن ميگويد (و اعمال شما را بازگو ميکند)، ما آنچه را انجام ميداديد مينوشتيم! (29) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (30) |
| اما کساني که ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد ميکند، اين همان پيروزي بزرگ است! (30) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِينَ (31) |
| اما کساني که کافر شدند (به آنها گفته ميشود:) مگر آيات من بر شما خوانده نميشد و شما استکبار کرديد و قوم مجرمي بوديد؟! (31) |
| وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ (32) |
| و هنگامي که گفته ميشد: (وعده خداوند حق است، و در قيامت هيچ شکي نيست) ، شما ميگفتيد: (ما نميدانيم قيامت چيست؟ ما تنها گماني در اين باره داريم، و به هيچوجه يقين نداريم!) (32) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |