| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 63 |
|
| وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنْتُمْ تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللَّهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ ۗ وَمَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (101) |
| و چگونه کفر مىورزيد در حالى که آيات خدا بر شما خوانده مى شود و رسول او در ميان شماست؟ و هر کس به خدا تمسّک جويد حتماً به راهى راست هدايت شده است. (101) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (102) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! از خدا آن گونه که حقّ پروا کردن از او است پروا کنيد، و نميريد مگر در حالى که تسليم [فرمان او ]باشيد. (102) |
| وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (103) |
| و همگى به ريسمان خدا تمسّک جوئيد و پراکنده نشويد، و نعمت خدا را بر خودتان به ياد آوريد وقتى که با هم دشمن بوديد پس ميان دلهاى شما الفت انداخت و در سايه نعمت او با هم برادر شديد. و بر لب گودالى از آتش بوديد پس شما را از آن رهانيد. خدا اين گونه آيات خود را براى شما بيان مى کند باشد که هدايت يابيد. (103) |
| وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (104) |
| و بايد از ميان شما گروهى باشند که [مردم را ]به خوبى ها دعوت کنند و به کارهاى پسنديده وا دارند و از کارهاى ناروا باز دارند. و اينان خود ظفرمندان اند. (104) |
| وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (105) |
| و مانند کسانى نباشيد که بعد از آن که دليل هاى روشن برايشان آمد پراکنده شدند و با هم اختلاف کردند. و اينانند که عذابى بزرگ خواهند داشت، (105) |
| يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (106) |
| در روزى که گروهى رو سياه اند و گروهى روسفيد، اما کسانى که روسياه اند [به آنان گفته شود:] آيا بعد از ايمانتان کافر شديد؟ پس به سبب کفرتان اين عذاب را بچشيد. (106) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (107) |
| و امّا کسانى که رو سفيداند در رحمت خدايند و جاودانه در آن خواهند بود. (107) |
| تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعَالَمِينَ (108) |
| اين ها آيات خداست که آنها را به حق بر تو مى خوانيم. و خدا هيچ ظلمى را براى جهانيان نمى خواهد. (108) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |