| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 448 |
|
| يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (52) |
| که مى گفت: آيا تو حتماً از باوردارندگانى؟ (52) |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (53) |
| آيا وقتى که ما مرديم و [تبديل به] خاک و استخوان هايى چند شديم حتماً [زنده گشته و ]جزا داده مى شويم؟ (53) |
| قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (54) |
| [سپس آن بهشتى] مى گويد: آيا شما [با من به جهنم] سر مى کشيد [تا همنشين مرا ببينند]؟ (54) |
| فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (55) |
| پس سر مى کشد و او را ميان جهنّم مى بيند. (55) |
| قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ (56) |
| [به او] مى گويد: به خدا قسم نزديک بود مرا به هلاکت بيفکنى. (56) |
| وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (57) |
| و اگر نبود نعمت [توفيق] پروردگارم حتماً از احضارشدگان [در عذاب] بودم. (57) |
| أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (58) |
| [آن گاه شادى کنان مى گويد:] پس آيا ما هرگز نخواهيم مرد. (58) |
| إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (59) |
| مگر همان مرگ نخستين خود و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟ (59) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (60) |
| بى ترديد اين همان کاميابى بزرگ است. (60) |
| لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (61) |
| پس بايد عمل کنندگان براى چنين منزلتى عمل کنند. (61) |
| أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (62) |
| آيا اين براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقُّوم؟ (62) |
| إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ (63) |
| همانا آن را براى ظالمان [وسيله] عذاب قرار داده ايم. (63) |
| إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (64) |
| آن درختى است که در قعر جهنّم مى رويد. (64) |
| طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (65) |
| خوشه هاى آن در غلاف ها گويى سرهاى شياطين است. (65) |
| فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (66) |
| پس آنان حتماً از آن مى خورند و شکم ها را از آن پر مى کنند. (66) |
| ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ (67) |
| سپس الزاماً روى آن [به عنوان نوشابه] آميزه اى که آبى داغ است براى آنان خواهد بود. (67) |
| ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (68) |
| آن گاه بازگشت آنان قطعاً به سوى جهنّم است. (68) |
| إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (69) |
| همانا آنان پدران خود را گمراه يافتند. (69) |
| فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (70) |
| با اين وصف با شتاب در پى آنان مى رفتند. (70) |
| وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (71) |
| و همانا قبل از آنان نيز بيشتر امّت هاى پيشين گمراه شدند. (71) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ (72) |
| و قطعاً در ميان آنان اخطارکنندگانى فرستاديم. (72) |
| فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ (73) |
| پس بنگر که عاقبت اخطارشدگان چگونه بود؟ [همه آنان هلاک شدند]; (73) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (74) |
| مگر بندگان خالص شده خدا. (74) |
| وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (75) |
| و همانا نوح ما را [به فريادرسى] ندا کرد [و ندايش را اجابت کرديم] پس ما به راستى خوب اجابت کننده اى هستيم. (75) |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76) |
| و او و اهلش را از آن اندوه بزرگ نجات داديم. (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |