| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 168 |
|
| قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (144) |
| [خدا ]گفت: اى موسى! همانا من تو را با پيام ها و با کلام خودم بر مردم برگزيدم، پس آنچه را به تو دادم بگير و از شاکران باش. (144) |
| وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (145) |
| و براى موسى در الواح [تورات ]از هر چيزى نوشتيم تا موعظه اى باشد و توضيحى براى هر چيزى. پس [به او گفتيم: ]آنها را با قوّت بگير و قوم خود را امر کن تا به بهترين آنها عمل کنند. به زودى سراى فاسقان را به شما نشان خواهم داد. (145) |
| سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (146) |
| به زودى کسانى را که به ناحق در زمين تکبّر مىورزند از آيات خود رويگران مى کنم و اگر آنان هر آيتى را ببينند به آن ايمان نمى آورند، و اگر راه هدايت را ببينند آن را راه خود انتخاب نمى کنند، و اگر راه ضلالت را ببينند آن را راه خود انتخاب مى کنند. اين بدان سبب است که آنان آيات ما را تکذيب کردند و آنها غافل بودند. (146) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (147) |
| و کسانى که آيات ما و لقاى آخرت را تکذيب کردند اعمالشان تباه است. آيا جز در برابر آنچه عمل مى کردند جزا داده مى شوند؟ (147) |
| وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ (148) |
| و قوم موسى بعد از [رفتن ]او، از زيورهاى خود گوساله ى را که جسدى بود و صداى گاو داشت [به پرستش ]گرفتند. آيا نمى ديدند که آن [گوساله ]با آنان سخن نمى گويد و به راهى هدايتشان نمى کند؟ آن را [معبود خود ]گرفتند در حالى که ظالم بودند. (148) |
| وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِنْ لَمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (149) |
| و چون پشيمان شدند و ديدند که واقعاً گمراه شده اند گفتند: اگر پروردگار ما به ما رحم نکند و ما را نيامرزد قطعاً از زيانکاران خواهيم بود. (149) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |