| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 307 |
|
| فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا (26) |
| و بخور و بنوش و ديده روشن دار. پس اگر کسى از آدميان را ديدى، بگوى: «من براى [خداى] رحمان روزه نذر کرده‌ام، و امروز مطلقاً با انسانى سخن نخواهم گفت.» (26) |
| فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا (27) |
| پس [مريم] در حالى که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد. گفتند: «اى مريم، به راستى کار بسيار ناپسندى مرتکب شده‌اى.» (27) |
| يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا (28) |
| اى خواهر هارون، پدرت مرد بدى نبود و مادرت [نيز] بدکاره نبود. (28) |
| فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا (29) |
| [مريم] به سوى [عيسى] اشاره کرد. گفتند: «چگونه با کسى که در گهواره [و] کودک است سخن بگوييم؟» (29) |
| قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا (30) |
| [کودک] گفت: «منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است، (30) |
| وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا (31) |
| و هر جا که باشم مرا با برکت ساخته، و تا زنده‌ام به نماز و زکات سفارش کرده است، (31) |
| وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا (32) |
| و مرا نسبت به مادرم نيکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانيده است، (32) |
| وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا (33) |
| و درود بر من، روزى که زاده شدم و روزى که مى‌ميرم و روزى که زنده برانگيخته مى‌شوم.» (33) |
| ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ (34) |
| اين است [ماجراى] عيسى پسر مريم، [همان] گفتار درستى که در آن شک مى‌کنند. (34) |
| مَا كَانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ ۖ سُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (35) |
| خدا را نسزد که فرزندى برگيرد. منزّه است او؛ چون کارى را اراده کند، همين قدر به آن مى‌گويد: «موجود شو»، پس بى‌درنگ موجود مى‌شود. (35) |
| وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ (36) |
| و در حقيقت، خداست که پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستيد. اين است راه راست. (36) |
| فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ (37) |
| اما دسته‌ها[ى گوناگون] از ميان آنها به اختلاف پرداختند، پس واى بر کسانى که کافر شدند از مشاهده روزى دهشتناک. (37) |
| أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَٰكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (38) |
| چه شنوا و بينايند روزى که به سوى ما مى‌آيند، ولى ستمگران امروز در گمراهى آشکارند. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |