| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 477 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| حم (1) |
| حم (1) |
| تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (2) |
| اين کتابي است که از سوي خداوند رحمان و رحيم نازل شده است، (2) |
| كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (3) |
| کتابي که آياتش هر مطلبي را در جاي خود بازگو کرده، در حالي که فصيح و گوياست براي جمعيتي که آگاهند! (3) |
| بَشِيرًا وَنَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (4) |
| قرآني که بشارت دهنده و بيم دهنده است، ولي بيشتر آنان روي گردان شدند، از اين رو چيزي نميشنوند! (4) |
| وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ وَفِي آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَيْنِنَا وَبَيْنِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ (5) |
| آنها گفتند: (قلبهاي ما نسبت به آنچه ما را به آن دعوت ميکني در پوششهايي قرار گرفته و در گوشهاي ما سنگيني است، و ميان ما و تو حجابي وجود دارد، پس تو بدنبال عمل خود باش، ما هم براي خود عمل ميکنيم!) (5) |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِلْمُشْرِكِينَ (6) |
| بگو: من فقط انساني مثل شما هستم، اين حقيقت بر من وحي ميشود که معبود شما معبودي يگانه است، پس تمام توجه خويش را به او کنيد و از وي آمرزش طلبيد، واي بر مشرکان! (6) |
| الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ (7) |
| همانها که زکات را نميپردازند، و آخرت را منکرند! (7) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (8) |
| اما کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام دادند، پاداشي دائمي دارند! (8) |
| ۞ قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ۚ ذَٰلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ (9) |
| ( بگو: آيا شما به آن کس که زمين را در دو روز آفريد کافر هستيد و براي او هماننده ايي قرارميدهيد؟! او پروردگار جهانيان است! (9) |
| وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ (10) |
| او در زمين کوه هاي استواري قرار داد و برکاتي در آن آفريد و مواد غذايي آن را مقدر فرمود، - ينها همه در چهار روز بود- درست به اندازه نياز تقاضا کنندگان! (10) |
| ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ (11) |
| سپس به آفرينش آسمان پرداخت، در حالي که بصورت دود بود، به آن و به زمين دستور داد: (به وجود آييد (و شکل گيريد)، خواه از روي اطاعت و خواه اکراه!) آنها گفتند: (ما از روي طاعت مي آييم (و شکل ميگيريم)!) (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |