| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 427 |
|
| يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا (63) |
| مردم از تو درباره (زمان قيام) قيامت سوال ميکنند، بگو: (علم آن تنها نزد خداست!) و چه ميداني شايد قيامت نزديک باشد! (63) |
| إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا (64) |
| خداوند کافران را لعن کرده (و از رحمت خود دور داشته) و براي آنان آتش سوزانندهاي آماده نموده است، (64) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (65) |
| در حالي که همواره در آن تا ابد ميمانند، و ولي و ياوري نخواهند يافت! (65) |
| يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا (66) |
| در آن روز که صورتهاي آنان در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از کار خويش پشيمان ميشوند و) ميگويند: (اي کاش خدا و پيامبر را اطاعت کرده بوديم!) (66) |
| وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا (67) |
| و ميگويند: (پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت کرديم و ما را گمراه ساختند! (67) |
| رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (68) |
| پروردگارا! آنان را از عذاب، دو چندان ده و آنها را لعن بزرگي فرما!) (68) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهًا (69) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! همانند کساني نباشيد که موسي را آزار دادند، و خداوند او را از آنچه در حق او ميگفتند مبرا ساخت، و او نزد خداوند، آبرومند (و گرانقدر) بود! (69) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! تقواي الهي پيشه کنيد و سخن حق بگوييد. (70) |
| يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (71) |
| تا خدا کارهاي شما را اصلاح کند و گناهانتان را بيامرزد، و هر کس اطاعت خدا و رسولش کند، به رستگاري (و پيروزي) عظيمي دست يافته است! (71) |
| إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (72) |
| ما امانت (تعهد، تکليف، و ولايت الهيه) را بر آسمانها و زمين و کوه ها عرضه داشتيم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسيدند، اما انسان آن را بر دوش کشيد، او بسيار ظالم و جاهل بود، (چون قدر اين مقام عظيم را نشناخت و به خود ستم کرد)! (72) |
| لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (73) |
| هدف اين بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مومنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باايمان بفرستد، خداوند همواره آمرزنده و رحيم است! (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |