| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 371 |
|
| وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84) |
| و براي من در ميان امتهاي آينده، زبان صدق (و ذکر خيري) قرار ده! (84) |
| وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85) |
| و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان! (85) |
| وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86) |
| و پدرم [= عمويم] را بيامرز، که او از گمراهان بود! (86) |
| وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87) |
| و در آن روز که مردم برانگيخته ميشوند، مرا شرمنده و رسوا مکن! (87) |
| يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) |
| در آن روز که مال و فرزندان سودي نميبخشد، (88) |
| إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89) |
| مگر کسي که با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد!) (89) |
| وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90) |
| (در آن روز،) بهشت براي پرهيزکاران نزديک ميشود، (90) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91) |
| و دوزخ براي گمراهان آشکار ميگردد، (91) |
| وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92) |
| و به آنان گفته ميشود: (کجا هستند معبوداني که آنها را پرستش ميکرديد. (92) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93) |
| معبودهايي غير از خدا؟! آيا آنها شما را ياري ميکنند، يا کسي به ياري آنها مي آيد؟!) (93) |
| فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94) |
| در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده ميشوند، (94) |
| وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95) |
| و همچنين همگي لشکريان ابليس! (95) |
| قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96) |
| آنها در آنجا در حالي که به مخاصمه برخاستهاند ميگويند: (96) |
| تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97) |
| (به خدا سوگند که ما در گمراهي آشکاري بوديم، (97) |
| إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98) |
| چون شما را با پروردگار عالميان برابر ميشمرديم! (98) |
| وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99) |
| اما کسي جز مجرمان ما را گمراه نکرد! (99) |
| فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100) |
| (افسوس که امروز) شفاعتکنندگاني براي ما وجود ندارد، (100) |
| وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101) |
| و نه دوست گرم و پرمحبتي! (101) |
| فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102) |
| اي کاش بار ديگر (به دنيا) بازگرديم و از مومنان باشيم!) (102) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103) |
| در اين ماجرا، نشانه (و عبرتي) است، ولي بيشتر آنان مومن نبودند! (103) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104) |
| و پروردگار تو عزيز و رحيم است! (104) |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105) |
| قوم نوح رسولان را تکذيب کردند، (105) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106) |
| هنگامي که برادرشان نوح به آنان گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (106) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107) |
| مسلما من براي شما پيامبري امين هستم! (107) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108) |
| تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد! (108) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109) |
| من براي اين دعوت، هيچ مزدي از شما نميطلبم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است! (109) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110) |
| پس، تقواي الهي پيشه کنيد و مرا اطاعت نماييد!) (110) |
| ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111) |
| گفتند: (آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالي که افراد پست و بيارزش از تو پيروي کرده اند؟!) (111) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |