| سوره 86 | سوره مبارکه الطارق | صفحه 591 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1) |
| قسم به آسمان و طارق آن. (1) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2) |
| و چگونه تواني طارق آسمان را بداني؟ (2) |
| النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3) |
| طارق همان کوکب درخشان است که نورش نفوذ کند. (3) |
| إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4) |
| (قسم به اينان) که هيچ شخصي نيست جز آنکه او را البته (از طرف خدا) مراقب و نگهباني هست. (4) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5) |
| پس انسان مغرور بايد بنگرد که از چه آفريده شده است؟ (5) |
| خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6) |
| از آب نطفه جهنده‌اي خلقت گرديده. (6) |
| يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7) |
| که از ميان صلب (پدر) و سينه (مادر) بيرون آيد. (7) |
| إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8) |
| (خدايي که او را از اين نا چيز بي جان آفريد و جان بخشيد) او البته بر زنده کردنش دوباره (پس از مرگ) قادر است. (8) |
| يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9) |
| روزي که اسرار باطن شخص آشکار شود. (9) |
| فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10) |
| و آن روز قوّتي در خويش و ياوري بر نجات خود نيابد. (10) |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) |
| قسم به آسمان فرو ريزنده باران. (11) |
| وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12) |
| و قسم به زمين گياه روينده (براي خلقان). (12) |
| إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13) |
| که قرآن به حقيقت کلام جدا کننده (حق از باطل) است. (13) |
| وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14) |
| و هرگز سخن هزل بيهوده نيست. (14) |
| إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15) |
| دشمنان اسلام هر چه بتوانند کيد و مکر (بر محو اسلام) مي‌کنند. (15) |
| وَأَكِيدُ كَيْدًا (16) |
| و من هم در مقابل مکرشان مکر خواهم کرد. (16) |
| فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17) |
| پس اندکي کافران را مهلت ده و آنها را فرو گذار (تا وقت کيفرشان فرا رسد). (17) |
| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1) |
| (اي رسول ما) نام خداي خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکي ياد کن. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2) |
| آن خدايي که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانيد. (2) |
| وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3) |
| آن خدايي که (هر چيز را) قدر و اندازه‌اي داد و (به راه کمالش) هدايت نمود. (3) |
| وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4) |
| آن خدايي که گياه را سبز و خرم از زمين برويانيد. (4) |
| فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5) |
| و آن گاه خشک و سياهش گردانيد. (5) |
| سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (6) |
| ما تو را قرائت آيات قرآن چندان آموزيم که هيچ فراموش نکني. (6) |
| إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7) |
| مگر آنچه خدا خواهد (که از يادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. (7) |
| وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8) |
| و ما تو را بر طريقه (شريعت سهل و) آسان موفق مي‌داريم. (8) |
| فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9) |
| پس (به آيات الهي خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. (9) |
| سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (10) |
| البته هر که خدا ترس باشد (به اين تذکر) پند مي‌گيرد. (10) |
| وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11) |
| و آن که شقي‌ترين مردم است از آن دوري گزيند. (11) |
| الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12) |
| همان کس که عاقبت به آتش بسيار سخت دوزخ در افتد. (12) |
| ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13) |
| و در آن دوزخ نه بميرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگاني باشد). (13) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14) |
| حقّا فلاح و رستگاري يافت آن کسي که تزکيه نفس کرد. (14) |
| وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15) |
| و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |