| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 405 |
|
| وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| اين وعده خداست که خدا هرگز خلاف وعده نکند، و ليکن اکثر مردم (از اين حقيقت) آگاه نيستند. (6) |
| يَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ (7) |
| (اکثر) آنان به امور ظاهري از زندگي دنيا آگاهند و از عالم آخرت (و وعده ثواب و عقاب حق) به کلي بي‌خبرند. (7) |
| أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ ۗ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ (8) |
| آيا در پيش نفوس خود تفکر نکردند (تا بدين حکمت پي‌برند) که خدا آسمانها و زمين و هر چه در بين آنهاست همه را جز به حق (و براي حکمت و مصلحت) و به وقت (و حد) معين نيافريده است؟ و بسياري از مردم به شهود و لقاي خدا (در عالم غيب و وعده ثواب و عقاب بهشت و دوزخ و قيامت) به کلي کافر و بي‌عقيده‌اند. (8) |
| أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُوا الْأَرْضَ وَعَمَرُوهَا أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ۖ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (9) |
| آيا در زمين سير نکردند تا ببينند که عاقبت کار پيشينيانشان (چون قوم عاد و ثمود) چه شد؟ در صورتي که از اينها بسيار تواناتر بودند و بيش از اينها در زمين کشتزار ساختند و کاخ و عمارت برافراشتند و پيامبرانشان با آيات و معجزات براي (هدايت) آنان آمدند (ليکن چون نپذيرفتند همه به کيفر کفر هلاک شدند). و خدا درباره آنها هيچ ستم نکرد بلکه آنها خود در حق خويش ستم مي‌کردند. (9) |
| ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
| آخر سرانجام کار آنان که بسيار به اعمال زشت و کردار بد پرداختند اين شد که آيات خدا را تکذيب و تمسخر کردند (زيرا معصيت، دل را تاريک کند و چون بسيار شود به ظلمت کفر انجامد). (10) |
| اللَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (11) |
| خداست که خلق را نخست (از عدم) پديد آرد و باز (پس از مرگ و فنا) باز گرداند و همه به حضرت او بازگردانيده مي‌شويد. (11) |
| وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ (12) |
| و روزي که ساعت قيامت بر پا شود بدکاران نوميد و اندوهگين شوند. (12) |
| وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكَائِهِمْ شُفَعَاءُ وَكَانُوا بِشُرَكَائِهِمْ كَافِرِينَ (13) |
| و هيچ شفيع و مددکاري بر خود از آنان که شريک حق گرفتند نمي‌يابند بلکه به آن شريکان و خدايان باطل کافر مي‌شوند. (13) |
| وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ (14) |
| و روزي که ساعت قيامت بر پا شود در آن روز خلايق (بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصيان) فرقه فرقه شوند. (14) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ (15) |
| اما آن فرقه که ايمان آوردند و به نيکوکاري پرداختند مسرور (و محترم) به باغ بهشت منزل گيرند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |