| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 365 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (56) |
| و ما تو را نفرستاديم مگر براي آنکه (خلق را به رحمت ما) بشارت دهي و (از عذاب ما) بترساني. (56) |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (57) |
| بگو: من از شما امّت مزد رسالت نمي‌خواهم، اجر من همين بس که هر که بخواهد (از پي من) راهي به سوي خداي خود پيش گيرد. (57) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (58) |
| و تو بر خداي زنده ابدي که هرگز نميرد توکل کن و به ستايش ذات او وي را تسبيح و تنزيه گو، و هم او که به گناه بندگانش کاملا آگاه است کفايت است (هر که را بخواهد مي‌بخشد و هر که را بخواهد مؤاخذه مي‌کند). (58) |
| الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا (59) |
| آن خدايي که آسمانها و زمين و هر چه در بين آنهاست همه را در شش روز بيافريد آن گاه همين خداي رحمان بر عرش (قدرت و فرمانروايي) قرار گرفت، پس از خداشناسي آگاه، حقيقت را بازجو. (59) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ (60) |
| و چون به اين مردم کافر گفته شود بياييد خداي رحمان را سجده کنيد، در جواب گويند: خداي رحمان چيست؟ آيا ما به آنچه تو امر مي‌کني سجده کنيم؟ و دعوت به خداي يکتا (به جاي اطاعت) بر نفرتشان بيفزايد. (60) |
| تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِيرًا (61) |
| بزرگوار آن خدايي که در آسمان برجها مقرر داشت و در آن چراغ روشن خورشيد و ماه تابان را روشن ساخت. (61) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا (62) |
| و او خدايي است که شب و روز را جانشين يکديگر قرار داد براي آن کس که خواهد به شب يا روز متذکر (خدا) شود يا شکر او به جاي آرد. (62) |
| وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا (63) |
| و بندگان خاص خداي رحمان آنان هستند که بر روي زمين به تواضع و فروتني راه روند و هرگاه مردم جاهل به آنها خطاب (و عتابي) کنند با سلامت نفس (و زبان خوش) جواب دهند. (63) |
| وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا (64) |
| و آنان هستند که شب را به سجده و قيام نماز در برابر خدايشان روز کنند. (64) |
| وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا (65) |
| و آنان هستند که دايم (به دعا و تضرّع) گويند: پروردگارا عذاب جهنم را از ما بگردان، که سخت عذاب مهلک و دايمي است. (65) |
| إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (66) |
| که آنجا بسيار بد قرارگاه و بد منزلگاهي است. (66) |
| وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا (67) |
| و آنان هستند که هنگام انفاق (به مسکينان) اسراف نکرده و بخل هم نورزند، بلکه احسان آنها در حد ميانه و اعتدال باشد. (67) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |