| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| بگو که من مالک نفع و ضرر خويش نيستم مگر آنچه خدا خواسته، و اگر من از غيب (جز آنچه به وحي مي‌دانم) آگاه بودم بر خير و نفع خود هميشه مي‌افزودم و هيچ‌گاه زيان و رنج نمي‌ديدم، من نيستم مگر رسولي ترساننده، و بشارت دهنده گروهي که اهل ايمانند. (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| اوست خدايي که همه شما را از يک تن بيافريد و از (نوع) او نيز جفتش را مقرر داشت تا به او انس و آرام گيرد، و چون با او خلوت کرد باري سبک برداشت، پس با آن بار حمل چندي بزيست تا سنگين شد، آن‌گاه هر دو خدا و پروردگار خود را خواندند که اگر به ما فرزندي صالح (و تندرست) عطا کردي البته از شکرگزاران خواهيم بود. (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| پس چون به آن پدر و مادر فرزندي صالح (و تندرست) عطا کرد مشرک شدند و براي خدا در آنچه به آنها عطا کرد شريک قرار دادند (يعني فرزندان خود را به نام بتها ناميدند مثل عبد اللات و عبد العزي)، و خداي تعالي برتر است از آنچه شريک او سازند. (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا اين چيزهايي را که هيچ موجود را خلق نتوانند کرد و خود مخلوق (خدا) هستند شريک خدا قرار مي‌دهند؟ (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| در صورتي که آنها نه هرگز به مشرکان و نه به خود ياري توانند کرد. (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| و اگر آنها را (يعني بت‌پرستان را) به راه هدايت بخوانيد پيروي شما (مؤمنان) نخواهند کرد، بر شما يکسان است که آنها را بخوانيد يا خاموش بمانيد. (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| غير خدا هر آن کس را که شما (مشرکان و يهود و نصاري) به خدايي مي‌خوانيد (مانند بتان و عيسي و عُزَير و غيره) به حقيقت همه مثل شما بندگاني هستند، اگر راستگوييد آنها را بخوانيد تا مشکلات و حوائج شما را روا کنند. (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا آن بتان را پايي است که راهي پيمايند يا دستي که از آستين قدرت بيرون آرند، يا چشم و گوشي که به آن ببينند و بشنوند؟ بگو: شريکان (باطل) خود را بخوانيد و هر حيلت که با من مي‌توانيد به کار بريد بي‌آنکه هيچ مرا مهلت بدهيد. (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |