| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| بگو: (من مالک سود و زيان خويش نيستم، مگر آنچه را خدا بخواهد، (و از غيب و اسرار نهان نيز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده کند،) و اگر از غيب باخبر بودم، سود فراواني براي خود فراهم ميکردم، و هيچ بدي (و زياني) به من نميرسيد، من فقط بيمدهنده و بشارتدهنده ام براي گروهي که ايمان مي آورند! (و آماده پذيرش حقند) (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| او خدايي است که (همه) شما را از يک فرد آفريد، و همسرش را نيز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بياسايد. سپس هنگامي که با او آميزش کرد، حملي سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهاي خود ادامه ميداد، و چون سنگين شد، هر دو از خداوند و پروردگار خود خواستند (اگر فرزند صالحي به ما دهي، از شاکران خواهيم بود!) (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| اما هنگامي که خداوند فرزند صالحي به آنها داد، (موجودات ديگر را در اين موهبت موثر دانستند، و) براي خدا، در اين نعمت که به آنها بخشيده بود، همتاياني قائل شدند، خداوند برتر است از آنچه همتاي او قرار ميدهند! (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا موجوداتي را همتاي او قرارميدهند که چيزي را نمي آفرينند، و خودشان مخلوقند. (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| و نميتوانند آنان را ياري کنند، و نه خودشان را ياري ميدهند. (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| و هرگاه آنها را به سوي هدايت دعوت کنيد، از شما پيروي نميکنند، و براي شما يکسان است چه آنها را دعوت کنيد و چه خاموش باشيد؟! (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| آنهايي را که غير از خدا ميخوانيد (و پرستش ميکنيد)، بندگاني همچون خود شما هستند، آنها را بخوانيد، و اگر راست ميگوييد بايد به شما پاسخ دهند (و تقاضايتان را برآورند)! (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا (آنها حداقل همانند خود شما) پاهايي دارند که با آن راه بروند؟! يا دستهايي دارند که با آن چيزي را بگيرند (و کاري انجام دهند)؟! يا چشماني دارند که با آن ببينند؟! يا گوشهايي دارند که با آن بشنوند؟! (نه، هرگز، هيچکدام،) بگو: ((اکنون که چنين است،) بتهاي خويش را که شريک خدا قرار داده ايد (بر ضد من) بخوانيد، و براي من نقشه بکشيد، ولحظه اي مهلت ندهيد، (تا بدانيد کاري از آنها ساخته نيست)! (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |