| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| اى پيامبر ، بگو : من براى خود مالک هيچ سودى نيستم تا آن را به سوى خود جلب کنم و مالک هيچ زيانى نيز نيستم تا آن را از خود بازدارم ، مگر آنچه خدا براى من بخواهد . و اگر غيب مى دانستم ، خير و نيکى بسيارى براى خود گرد مى آوردم و بدى به من نمى رسيد . من جز هشداردهنده و نويدرسان نيستم . (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| خداست آن که شما را از يک تن آفريد و همسرش را از نوع او قرار داد تا در کنارش بيارامد ; پس چون با وى درآميخت ، همسرش به نطفه او که بارى سبک بود باردار شد و مدتى را با آن سپرى کرد تا آن که جنينى سنگين شد ، و چون بدان گرانبار گشت ، هر دو تن ( پدر و مادر ) خداوند ، پروردگارشان را خواندند و با او چنين پيمان بستند که اگر فرزندى سالم و درخورِ بقا به ما عطا کنى قطعاً از سپاسگزاران تو خواهيم بود . (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| پس هنگامى که به آن دو فرزندى شايسته عطا کرد ، براى خدا در آنچه به آنان داده بود شريکانى قرار دادند ، پس خداوند برتر از آن است که آدميان به او شرک ورزند . (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا بت هايى را شريک خدا قرار مى دهند که چيزى نمى آفرينند و خودشان آفريده مى شوند ( پديدآورنده اى دارند ) ؟ (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| و نه بر يارى پرستشگران خود توانايى دارند و نه مى توانند خويشتن را يارى کنند . (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| و اگر آنها را به راه راست فراخوانيد از شما پيروى نمى کنند . براى شما يکسان است ، چه آنها را براى نيازهاى خود بخوانيد يا خاموش باشيد . (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| کسانى را که به جاى خدا مى خوانيد بندگانى مانند خود شما هستند ; پس آنها را بخوانيد و خواسته هاى خود را از آنها بخواهيد ، اگر راست مى گوييد که بر انجام کارهايى توانايند بايد پاسخ شما را بدهند و خواسته شما را اجابت کنند . (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا آنها پاهايى دارند که با آن راه روند ، يا دست هايى دارند که با آن بگيرند و بر چيزى تسلط يابند ، يا ديدگانى دارند که با آن بنگرند ، يا گوش هايى دارند که با آن بشنوند ؟ اى پيامبر ، به مشرکان بگو : معبودان خود را که شريک خدا مى پنداريد به يارى فراخوانيد آن گاه بر ضد من نيرنگ کنيد و مرا مهلت ندهيد . (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |