| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 145 |
|
| وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (132) |
| و هر کس (از بندگان) به عملي که کرده رتبه خواهد يافت، و خداي تو از عمل هيچ کس غافل نخواهد بود. (132) |
| وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ ۚ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ مَا يَشَاءُ كَمَا أَنْشَأَكُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ (133) |
| و خداي تو از خلق بي‌نياز و (به همه) مهربان است و اگر بخواهد، شما را ببرد (و همه را فاني گرداند) آن گاه هر که را بخواهد جانشين شما کند چنان که شما را از نسل گروهي ديگر پديد آورد. (133) |
| إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (134) |
| هر چه به شما وعده دادند محققا خواهد آمد و شما (بر قدرت و مقدّرات خدا) غالب نخواهيد شد. (134) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (135) |
| بگو: اي قوم من، شما را هر چه در خور است و بر آن توانايي داريد عمل کنيد، من نيز در خور خويش عمل (نيک) مي‌کنم، آن گاه البته (من به اجر خود رسم و) شما به زودي آگاه خواهيد شد که آن کس که عاقبت منزلگاه خوش دارد کيست، البته ستمکاران را رستگاري نيست. (135) |
| وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (136) |
| و براي خدا از روييدنيها و چهارپاياني که آفريده نصيبي معين کردند و به گمان خودشان گفتند: اين سهم براي خدا و اين سهم براي ديگر شريکان و بتان ما. پس آن سهمي که شريکانشان را بود به خدا نمي‌رسيد و آن که براي خدا بود به شريکان مي‌رسيد! حکمي سخت (جاهلانه و) ناشايسته مي‌کنند. (136) |
| وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (137) |
| و همچنين در نظر بسياري از مشرکان، عمل کشتن فرزندان را بتهاي ايشان نيکو جلوه داده تا آنکه آنان را با اين عمل هلاک سازند و در دين فطريشان به غلط و اشتباه اندازند. و اگر خدا مي‌خواست چنين نمي‌کردند، پس آنها را با آنچه (از خرافات) مي‌بافند واگذار. (137) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |