| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 446 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1) |
| سوگند به صف بستگان [مانند فرشتگان، نمازگزاران و جهادگران] که صفي [منظم و استوار] بسته اند، (1) |
| فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2) |
| و به بازدارندگان که [انسان را از گناهان] به شدت باز مي دارند، (2) |
| فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3) |
| و به تلاوت کنندگان وحي، (3) |
| إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4) |
| که بي ترديد معبود شما يگانه است، (4) |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5) |
| پروردگار آسمان ها وزمين وآنچه ميان آنهاست، و پروردگار مشرق ها، (5) |
| إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6) |
| همانا ما آسمان دنيا را به زيور ستارگان آراستيم، (6) |
| وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ (7) |
| و آن را از هر شيطان سرکشي حفظ کرديم، (7) |
| لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ (8) |
| آنان نمي توانند به سخنان فرشتگان بسيار مکرم و شريف گوش فرا دهند، و [هرگاه به گوش دادن برخيزند] از هر سو [شهاب] به سويشان پرتاب مي شود، (8) |
| دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9) |
| تا با خفت وخواري رانده شوند، وبراي آنان عذابي هميشگي است، (9) |
| إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10) |
| مگر آنکه شيطاني خبري را [دزدانه و] با سرعت بربايد [و فرار کند] که در اين صورت گلوله اي آتشين و شکافنده او را دنبال مي کند. (10) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ (11) |
| پس از منکران معاد بپرس: آيا آفرينش آنان سخت تر و دشوارتر است يا آنچه [مانند فرشتگان، آسمان ها، زمين، کوه ها و...] آفريده ايم؟ [به يقين آفرينش آنان کاري ناچيز است چون] ما آنان را از گِلي چسبنده آفريده ايم، (11) |
| بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12) |
| بلکه [تو از انکارشان] تعجب مي کني و آنان مسخره مي کنند، (12) |
| وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13) |
| و هنگامي که به آنان تذکر، مي دهند متذکّر نمي شوند؛ (13) |
| وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14) |
| و چون معجزه اي را مي بينند به شدت مسخره مي کنند [و ديگران را هم به مسخره وامي دارند،] (14) |
| وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (15) |
| و مي گويند: اين جز جادويي آشکار نيست. (15) |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16) |
| [مي گويند:] آيا زماني که ما مُرديم و خاک و استخوان شديم، حتماً برانگيخته مي شويم؟ (16) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17) |
| و آيا پدران پيشين ما [هم برانگيخته مي شوند؟] (17) |
| قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ (18) |
| بگو: آري، [برانگيخته مي شويد] در حالي که خوار و ناچيز هستيد. (18) |
| فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ (19) |
| جز اين نيست که آن يک فرياد عظيم است که [وقتي واقع شود] ناگاه [همه زنده مي شوند و حيرت زده منظره قيامت را] مي نگرند، (19) |
| وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20) |
| و مي گويند: اي واي بر ما! اين روز جزاست! (20) |
| هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (21) |
| [آري] اين همان روز جدايي [ميان حق و باطل] است که همواره آن را انکار مي کرديد. (21) |
| ۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22) |
| [آن گاه ندا رسد:] ستمکاران و هم رديفان آنان و معبودهايي را که همواره به جاي خدا مي پرستيدند، گرد آوريد. (22) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23) |
| پس همه را به سوي راه دوزخ راهنمايي کنيد. (23) |
| وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ (24) |
| آنان را نگه داريد که حتماً مورد بازپرسي قرار مي گيرند. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |