| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 309 |
|
| وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) |
| و او را از جانب راست طور ندا کرديم، و او را در حالي که با وي راز گفتيم، مقرّب خود قرار داديم. (52) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) |
| و از رحمت خود برادرش هارون را که داراي مقام پيامبري بود، به او بخشيديم. (53) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54) |
| و در اين کتاب، [سرگذشتِ] اسماعيل را ياد کن، که او وفا کننده به عهد و فرستاده اي پيامبر بود. (54) |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) |
| و همواره خانواده اش را به نماز و زکات فرمان مي داد، و نزد پروردگارش پسنديده بود. (55) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا (56) |
| و در اين کتاب، [سرگذشتِ] ادريس را ياد کن، که او بسيار راستگو و پيامبر بود. (56) |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) |
| و او را به جايگاه و مقام بلندي ارتقا داديم. (57) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) |
| اينان کساني از پيامبران بودند که خدا به آنان نعمت داد، از نسل آدم و از نسل کساني که با نوح در کشتي سوار کرديم و از نسل ابراهيم و اسرائيل و از کساني که آنان را هدايت کرديم و برگزيديم؛ هنگامي که آيات [خدايِ] رحمان بر آنان خوانده مي شد، سجده کنان و گريان به رو مي افتادند. (58) |
| ۞ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) |
| سپس بعد از آنان نسلي جايگزين [آنان] شد که نماز را ضايع کردند و از شهوات پيروي نمودند؛ پس [کيفر] گمراهي خود را [که عذابي دردناک است] خواهند ديد. (59) |
| إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) |
| مگر آنان که توبه کرده و ايمان آورده و کار شايسته انجام داده اند، پس آنان به بهشت درآيند و ذرّه اي مورد ستم قرار نمي گيرند. (60) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) |
| بهشت هاي جاويدي که [خداي] رحمان به بندگانش وعده داده در حالي که اکنون از نظرها پنهان است، يقيناً وعده خدا آمدني است. (61) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) |
| در آنجا کلام لغو و بيهوده اي نمي شنوند، بلکه آنچه مي شنوند فقط سلام و درود است؛ و در آنجا صبح و شام، رزقشان براي آنان [آماده] است. (62) |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63) |
| اين است بهشتي که به هر کس از بندگان خود که پرهيزکار باشد، به ميراث مي دهيم. (63) |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) |
| و [اي رسول خدا! ما فرشتگان] جز به فرمان پرودگارت نازل نمي شويم. [آگاهي به] آنچه مربوط به آينده ماست و آنچه مربوط به گذشته ماست وآنچه ميان گذشته و آينده است، ويژه اوست؛ و پروردگارت هيچ گاه فراموشکار نيست. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |