| سوره 81 | سوره مبارکه التكوير | صفحه 586 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1) |
| چون خورشيد بى‌فروغ شود، (1) |
| وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2) |
| و چون ستارگان فرو ريزند، (2) |
| وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3) |
| و چون کوه‌ها از جاى خود بشوند، (3) |
| وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4) |
| و چون شتران آبستن به حال خود رها شوند، (4) |
| وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5) |
| و چون وحوش گرد آورده شوند، (5) |
| وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6) |
| و چون درياها آتش گيرند، (6) |
| وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7) |
| و چون روحها با تنها قرين گردند، (7) |
| وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8) |
| و چون از دختر زنده به گور شده پرسيده شود که (8) |
| بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9) |
| به چه گناهى کشته شده است، (9) |
| وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10) |
| و چون صحيفه‌ها باز شوند، (10) |
| وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11) |
| و چون آسمان از جاى خود کنده شود، (11) |
| وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12) |
| و چون جهنم افروخته گردد، (12) |
| وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13) |
| و چون بهشت را پيش آورند، (13) |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14) |
| هر کس بداند که چه حاضر آورده است. (14) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15) |
| سوگند به ستارگان بازگردنده، (15) |
| الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16) |
| سيرکننده غايب شونده، (16) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17) |
| و سوگند به شب چون تاريک شود، (17) |
| وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18) |
| و سوگند به صبح چون بدمد، (18) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19) |
| که اين سخن رسولى بزرگوار است. (19) |
| ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20) |
| نيرومند، در نزد خداوند عرش، صاحب مکانت، (20) |
| مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21) |
| آنجا مطاع امين. (21) |
| وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22) |
| و همصحبت شما ديوانه نيست. (22) |
| وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23) |
| هر آينه او را در افق روشن ديده است. (23) |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24) |
| و آنچه را از غيب به او گويند دريغ نمى‌دارد. (24) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25) |
| و آن سخن، سخن شيطان رجيم نيست. (25) |
| فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26) |
| پس به کجا مى‌رويد؟ (26) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27) |
| اين کتاب پندى است براى جهانيان. (27) |
| لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28) |
| براى هر کس از شما که بخواهد به راه راست افتد. (28) |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29) |
| و شما نمى‌خواهيد مگر آنچه را که پروردگار جهانيان خواسته باشد. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |