| سوره 83 | سوره مبارکه المطففين | صفحه 588 |
|
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7) |
| آگاه باشيد که اعمال بدکاران مکتوب در سِجّين است. (7) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8) |
| تو چه مى‌دانى که سجين چيست؟ (8) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (9) |
| کتابى است نوشته. (9) |
| وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (10) |
| در آن روز واى بر تکذيب‌کنندگان: (10) |
| الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11) |
| آنان که روز جزا را دروغ انگاشتند. (11) |
| وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| و آن روز را جز متجاوزى گناهکار دروغ نينگارد. (12) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13) |
| چون آيات ما بر او خوانده شد، گفت: افسانه‌هاى پيشينيان است. (13) |
| كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14) |
| حقا، که کارهايى که کرده بودند بر دلهاشان مسلط شده است. (14) |
| كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15) |
| حقا، که در آن روز از پروردگارشان محجوب باشند. (15) |
| ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16) |
| پس ايشان به جهنم درآيند. (16) |
| ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17) |
| و آنها را گويند: اين است آنچه دروغش مى‌شمرديد. (17) |
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18) |
| حقا، که اعمال نيکان در عِلّيّين مکتوب است. (18) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19) |
| و تو چه مى‌دانى که عِلّيّين چيست؟ (19) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20) |
| کتابى است نوشته، (20) |
| يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21) |
| که مقربان خدا در آن مى‌نگرند. (21) |
| إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22) |
| هر آينه نيکان در نعمتند، (22) |
| عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23) |
| بر تختها نشسته و نظاره مى‌کنند. (23) |
| تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24) |
| بر چهره‌هاشان طراوت نعمت را بشناسى. (24) |
| يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25) |
| از شرابى خالص که بر سر آن مُهر نهاده‌اند سيراب مى‌شوند. (25) |
| خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26) |
| مُهر آن از مشک است و پيشدستى‌کنندگان در آن بر يکديگر پيشدستى مى‌کنند. (26) |
| وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27) |
| آميزه آن تَسنيم است. (27) |
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28) |
| چشمه‌اى است که مقربان خدا از آن مى‌آشامند. (28) |
| إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29) |
| گناهکاران به مؤمنان مى‌خنديدند. (29) |
| وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30) |
| و چون بر آنها مى‌گذشتند، به چشم و ابرو اشاره مى‌کردند. (30) |
| وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31) |
| و چون نزد کسانشان بازمى‌گشتند، شادمانه بازمى‌گشتند. (31) |
| وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32) |
| و چون آنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند که اينان گمراهند. (32) |
| وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33) |
| و حال آنکه آنان را به مواظبت اعمال مؤمنان نفرستاده بودند. (33) |
| فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34) |
| و امروز مؤمنان به کافران مى‌خندند. (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |